Σήμερα τροποποιούμε τον τίτλο της στήλης των συνεντεύξεων (Μονόλογοι – Διάλογοι –Βιβλία) – τώρα πρόκειται για Περιοδικό κι όχι για βιβλίο – και επικαιροποιούμε το περιεχόμενο ενός άρθρου που είχε αναρτηθεί το 2020, όταν γιορτάζαμε τα τρία μας χρόνια – επειδή τώρα γιορτάζουμε τα επτά!
Το ηλεκτρονικό περιοδικό Περί ου, το ξέρετε – δεν χρειάζεται πια συστάσεις…
Είναι μια οντότητα θαυμαστή, που κατάφερε να γεννηθεί -παρά τις αντίθετες προβλέψεις των οιωνοσκόπων-, που πέτυχε να μάθει να σκέφτεται, να μιλά, να γελά, να τσακώνεται και να συνεννοείται με 12 αγύριστα κεφάλια -παρά το σχεδόν ακατόρθωτο του πράγματος-, να δουλεύει μόνο με 1 ζευγάρι χέρια (ή και άλλο μισό, κατά περίπτωση), να τραβά την ανηφόρα, διατηρώντας σταθερό βήμα με 12 ζευγάρια πόδια – άλλα με τακούνια κι άλλα όχι, και να τραβά την προσοχή αρκετών χιλιάδων αναγνωστών!
Αυτή τη στιγμή, επτά χρόνια μετά (και μετά την ανάρτηση 8000 άρθρων, ποικίλης, πλην πάντα καλής ύλης ), η οντότητα Περί ου καμαρώνει και την καμαρώνουμε.
Λ. Ζ. Καλώς ήρθες, Περί ου μας! Μια χαρά σε βρίσκω! Για επτά ετών θα έλεγα πως διατηρείσαι μια χαρά. Εσύ πώς νιώθεις;
Π.Ου. Εσείς, Λένη, ξέρετε από πρώτο χέρι πως είμαι πάντα μια χαρά. Αφού βάζετε και το εν λόγω πρώτο χέρι (εννοώ το μισό), για να νιώθω μια χαρά… Προς τι λοιπόν η δήθεν έκπληξη;
Λ. Ζ. Επτά χρόνια… Μπορείς να μου περιγράψεις τα πρώτα σου συναισθήματα στα αρχικά σου βήματα και πώς διαφοροποιήθηκαν, αν διαφοροποιήθηκαν, με το πέρασμα του χρόνου;
Π.Ου. Γεννήθηκα, όπως θυμόσαστε, τον βροχερό Οκτώβρη του 2017. Οπότε, φυσικό ήταν να ξεκινήσω την ηλεκτρονική ζωή μου με φόβο – μην τα κάνω μούσκεμα. Μετά όμως σκέφτηκα αυτό που είπε ο – ποιος το είπε; Ο Αλλιέντε; «Όταν φοβάσαι, προχώρα. Να έχεις υπόψη σου πως οι άλλοι μπορεί να φοβούνται πιο πολύ από σένα…» Οπότε, προχώρησα με φόβο μεν, αλλά και (κυρίως) με πάθος. Και έτσι προχωρώ!
Λ. Ζ. Τι πιστεύεις πως έχεις κάνει μέχρι τώρα;
Π. Ου. Αντικειμενικά, έχω κάνει αρκετά ενδιαφέροντα αφιερώματα – σε μεγάλα και μικρότερα θέματα, επικαιρικά και διαχρονικά. Επίσης, έχω κάνει διαγωνισμούς (Χαικού, Νανοδιηγήματος κλπ)– με μεγάλη συμμετοχή αναγνωστών (Ο πιο πρόσφατος, με θέμα «Κάτι δεν πάει καλά…» προκάλεσε και την έκδοση ενός ολόκληρου Νανοβιβλίου!).Υποκειμενικά, έχω κάνει πολλά περισσότερα: άλλα φαίνονται ήδη, άλλα θα φανούν αργότερα…
Λ. Ζ. Είσαι “περσόνα” εκτεθειμένη στο χωριό του ίντερνετ, νιώθεις “famous”;
Π.Ου. Φυσικά. Και νιώθω και είμαι και φαίνομαι!
Λ. Ζ. Ξεκίνησες ως μηνιαίο περιοδικό. Και, τα τελευταία χρόνια έγινες εβδομαδιαίο! Πώς τα πας με τόσο φόρτο εργασίας; Δεν εξαντλείσαι;
Π.Ου. Είμαι ανεξάντλητο. Και δεν κουράζομαι ακριβώς επειδή δεν υπάρχει μονοτονία: Οι 12 συντάκτες μου καθώς και οι 794 τακτικοί, άτακτοι ή έκτακτοι συνεργάτες μου,, ευτυχώς, είναι κάθε καρυδιάς καρύδι! Και ποιητές διαθέτω, και πεζογράφους, και δοκιμιογράφους, και ιστορικούς, και φιλόλογους, και μαθηματικούς, και θεολόγους, και πολυτεχνίτες, και χρονικογράφους, και μεταφραστές, και θεατρολόγους, και θεατρανθρώπους, και σινεφίλ, και σχολιαστές, και γλωσσολάγνους, και εικαστικολάγνους, και γραφομανείς, και εμμονικούς, και σοβαρούς, και παιχνιδιάρηδες!
Και έγινα εβδομαδιαίο επειδή δεν θα μπορούσα αλλιώς να διαχειριστώ τις τεράστιες ποσότητες ύλης (και ψυχής) που λαβαίνω συνεχώς!
Όχι, εγώ δεν εξαντλούμαι – και ελπίζω να μην εξαντληθούν ούτε οι αναγνώστες μου…
Λ. Ζ. Πώς βλέπεις την συντακτική ομάδα και τον τεχνικό σου που σε φροντίζει;
Π.Ου. Καλοί είναι όλοι. Με ταΐζουν νόστιμα και θρεπτικά άρθρα, με παίζουν, προσέχουν να μην πέφτω…
Λ. Ζ. Εισπράττεις αγάπη;
Π.Ου. Ω, ναι. Χρήματα δεν εισπράττω… Αν δεν εισέπραττα ούτε αγάπη θα φαλήριζα!
Λ. Ζ. Κάνεις σχέδια για το μέλλον;
Π.Ου. Ουουουου! Όταν θα μεγαλώσω θα γίνω πλατφόρμα για τον σύγχρονο Πολιτισμό.
Λ. Ζ. Ανανεώνεσαι βλέπω συνεχώς, υπάρχει σχέδιο ή είναι αυθόρμητες οι αποφάσεις;
Π.Ου. Βεβαίως και ανανεώνομαι συνεχώς. Στην ηλικία μου τα κύτταρα ανανεώνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Όσο για το σχέδιο, εγώ δεν μπορώ να ξέρω. Μάλλον είναι αυθόρμητες οι αποφάσεις. Ρωτήστε καλύτερα τους συντάκτες μου. Ειδικά την παράξενη αρχισυντάκτρια – που γι αυτή τουλάχιστον έχω βάσιμες υποψίες πως είναι πάντα εκτός σχεδίου…
Λ. Ζ. Ποιες είναι οι αγαπημένες σου στήλες;
Π.Ου. Ουουου….Η στήλη ΜΗΤΡΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, η στήλη ΘΕΑΤΗΣ ΜΕ ΠΟΛΥΕΣΤΙΑΚΑ, οι στήλες ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ, ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΣΕ ΛΑΔΙ η στήλη ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ η στήλη ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΣΗ, η στήλη VIEW MASTER , η στήλη ΕΚΤΑΚΤΑ ΔΙΧΩΣ ΤΑΚΤ, η στήλη ΘΕΑΤΡΟ η στήλη ΘΕΑΤΡΟ / ΜΕ ΠΑΘΟΣ, η στήλη ΠΡΩΤΗ ΥΛΗ η στήλη ΟΛΙΓΑ ΤΙΝΑ,, η στήλη ΔΙΑΝΘΙΣΜΑΤΑ / ΙΔΕΕΣ / ΕΛΕΥΘΕΡΑΣ ΒΟΣΚΗΣ, η στήλη ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ /ΔΙΑΛΟΓΟΙ / ΒΙΒΛΙΑ, οι στήλες ΔΟΚΙΜΕΣ, ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ, ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΗ ΠΟΙΗΣΗ, ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ, ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΗ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ, ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ, ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΕΝΤΟΠΙΣΑΜΕ, η νεώτερη ΑΚΟΥΣΤΕ ΑΥΤΟ! … Ουφ! Δάσος στηλών… Κι αν ξέχασα καμιά, να πέσει να με πλακώσει! Α, ετοιμάζω άλλη μια: τη στήλη ΚΑΙ ΟΜΩΣ, ΚΙΝΕΙΤΑΙ! – που θα ασχολείται με την πολιτισμική επικαιρότητα.
Λ. Ζ. Με ποιους θυμώνεις;
Π.Ου. Με τους πολιτικούς – γι αυτό και δεν είμαι πολιτικό περιοδικό.
Λ. Ζ. Τι σε διασκεδάζει πολύ;
Π.Ου. Ο εαυτός μου! Γι αυτό και είμαι το περί ου ο λόγος περιοδικό!
Λ. Ζ. Εύχεσαι κάτι στον εαυτό σου για τα επόμενα χρόνια;
Π.Ου. Να είμαι υγιές, δυνατό, όμορφο, ενδιαφέρον, με όλους τους συντάκτες μου συντεταγμένους εν ομοψυχία και αφιερωμένους σε μένα!
Λ. Ζ. Για να κλείσουμε, να σε ρωτήσω κάτι; Αν δεν ήσουν το “Περί ου”, τι θα ήθελες να είσαι;
Π.Ου. Αν περιμένετε να σας απαντήσω «οι TIMES» ή «Ο OBSERVER», γελιέστε. Θέλω να είμαι αυτό που είμαι!
Λ. Ζ. Προσωπικά, χαίρομαι που είσαι το “Περί ου”!!! Σ’ ευχαριστώ για τον χρόνο που μου χάρισες μέσα σε τόσο τρέξιμο!!! Φεύγω κι εγώ να συνεχίσωωω!
