• Τι αντιπροσωπεύει για σας η ποίηση;

Είναι η ζωή στον κύβο. Εδώ, στο ποιητικό πεδίο, επιτέλους λειτουργούν αρμονικά το πραγματικό, το φαντασιακό και το συμβολικό. Άλλωστε η πραγματικότητα είναι προϊόν της φαντασίας στον ύψιστο μάλιστα βαθμό της, όπως δίδαξε ο Γουάλας Στήβενς τον περασμένο αιώνα.

• Από πότε ξεκινήσατε να γράφετε;

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Το πρώτο μου ποίημα δημοσιεύτηκε την άνοιξη του 1973 στο περιοδικό «Νέα Εστία».

• Ποια τα θεματικά μοτίβα που σάς εγείρουν περισσότερο το ενδιαφέρον;

Η σχέση ατομικού – συλλογικού υποκειμένου, τα εσωτερικά τοπία και οι κρίσιμες, οι πολύσημες όψεις του κόσμου, η κλίμακα  των αξιών του αναστοχαζόμενου βίου, η διερμηνεία των αιτίων και αιτιατών της τραυματικής συμπεριφοράς μας, η αβελτηρία της ύπαρξης να τιμήσει ανενδοίαστα την Επιθυμία, η προβολή των φωτεινών και ορισμένων σκοτεινών, μυστηριακών πλευρών της Φύσης.

• Πόσο εύκολος καθίσταται ο δυαδισμός μεταξύ ποιητή και κριτικού;

Ως αναγνώστης δρω. Δεν διαχωρίζω αλλά ενοποιώ οντολογικά τα όσα οι αισθήσεις μου παρέχουν την κάθε φορά. Συστήνω έργα τρίτων.

• Έχετε μακρά ποιητική διαδρομή. Με δεδομένο ότι διατηρείτε μια απτική σχέση με την εκάστοτε κοινωνική πραγματικότητα, ακόμη και στις πιο δύσβατες ιστορικά περιόδους, ποια είναι εκείνη η χρονική περίοδος που αποτέλεσε το κατεξοχήν πρόσφορο πεδίο για σας ως βάση ποιητικής έμπνευσης;

Αντιλαμβάνομαι ότι ο ποιητικός χρόνος συνιστά ένα διαρκές παρόν. Οι περίοδοι εμπεριέχονται στην καθολική Στιγμή. Διαισθάνομαι ότι το κυρίαρχο αίτημα της ενότητας των πάντων προκαθορίζει την κίνηση των συλλαβών.

• Μιλήστε μας για την πιο πρόσφατη ποιητική συλλογή σας και για το τελευταίο σας επίμετρο.

Ο Καταυλισμός, με τον έντονο ανθρωπιστικό του τόνο, που κυκλοφορήθηκε πριν λίγους μόλις μήνες συμπυκνώνει και προεκτείνει, κωδικοποιεί και υπογραμμίζει, ανανεώνει και παγιώνει σημαίνοντες τρόπους αμιγώς οντολογικού χαρακτήρα. Το εμφανώς νεωτερικό σονέτο και ο επαρκώς συγκερασμένος ελεύθερος στίχος, όπου εντοπίζονται, μεταξύ άλλων, διαλεκτικές προοπτικές συγκλήρωσης εναντιωματικών όρων συμβάλλουν από κοινού, ακόμη μια φορά, στην όλη κειμενική πρόσληψη. Η γραφή αυτή καταφάσκει στη ζωή, υπό την προϋπόθεση ότι οι ποιότητες διαβίωσης είναι καθόλα σεβαστές. Το διακείμενο παραμένει βεβαίως ενεργό. Ιδιαίτερα εμφανής είναι τόσο η παραγωγική χρήση της μεταφοράς, όσο και η παρουσία πολλαπλών δισημιών, αλληγοριών και συνειρμικών, αμφίδρομων παραστάσεων.

• Με ποιον ή ποιους ομοτέχνους της γενιάς σας θεωρείτε ότι επικοινωνείτε περισσότερο;

Φρονώ ότι με τους προαναφερόμενους έχω διατηρήσει μιαν ουσιαστική επικοινωνία για τριάντα και πλέον χρόνια που έζησα κι εργάστηκα στο εξωτερικό. Κι οι φιλίες αυτές διατηρούνται αμείωτες ως σήμερα.  Η κάθε μια με τα δικά της χαρακτηριστικά. Εξ ου και η ξεχωριστή αντιστοίχως σημασία τους.

• Όσο βαδίζετε στην ποιητική σας ωριμότητα, κατά πόσο θεωρείτε ότι έχετε αποστασιοποιηθεί ή διαφοροποιηθεί ως προς την στοχοθεσία σας ως ποιητικό υποκείμενο σε σχέση με την αφετηρία σας;

Υποστηρίζω ότι η ειδικότερη εστία αναφορών και αυτοαναφορών παραμένει λίγο πολύ η ίδια. Επικεντρώνεται στη συναισθηματική μας επιβίωση, με την παράλληλη εκλέπτυνση του συγκεκριμένου κάθε φορά αισθητικού μου προϊόντος. Η ηχητική πληρότητα εννοείται ότι συνιστά ένα από τα βασικότερα προτάγματα των δοκιμών μου στο πεδίο των απαιτητικών εμπεδώσεων προσωποπαγούς γλωσσικού ιδιώματος.

• Έχουν γραφεί και ειπωθεί πολλά για την ποιητική Γενιά του ’70. Στο πλαίσιο της ποιητικής της αποτίμησης, κατά πόσο σήμερα υφίστανται τα διακριτά χαρακτηριστικά αυτής της γενιάς με τα οποία σχηματοποιήθηκε και αποτιμήθηκε ως μια ξεχωριστή γενιά σε σχέση με τις προγενέστερες;

Η αμφισβήτηση των ποικίλων εμφανών ή και αφανών ψευδών του χώρου μας παραμένει σαφώς ευδιάκριτη όλο αυτό το διάστημα. Και η προώθηση εναλλακτικών υφολογικών δομών.

• Ποια τα επόμενα λογοτεχνικά σας σχέδια;

Η έκδοση του συγκεντρωτικού τόμου των ποιημάτων μου.  Ήτοι δεκαπέντε συνολικά συλλογών μου από το 1974 έως το 2024.

Επίσης, τώρα γράφεται το δέκατο στη σειρά βιβλίο μαρτυριών μου, ενώ παράλληλα επεξεργάζομαι τον δεύτερο τόμο δοκιμίων μου, τα οποία έχουν ήδη δημοσιευτεί.

Ευχαριστούμε πολύ για την τιμή, να είστε πάντα δημιουργικός

Ο Γιώργος Βέης (Αθήνα, 1955) είναι απόφοιτος του Νομικού Τμήματος του ΕΚΠΑ. Παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα στη Σχολή Διεθνών και Δημοσίων Σχέσεων του Πανεπιστημίου Columbia της Νέας Υόρκης. Το 2012 του απονεμήθηκε ο Ανώτερος Ταξιάρχης του Φοίνικος για τις υπηρεσίες του στον διπλωματικό κλάδο.  Σήμερα φέρει τον βαθμό του Πρέσβεως επί τιμή.

Ιδρυτικό μέλος της Ιονικής Ακαδημίας, μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, του Κύκλου Ποιητών, του Συλλόγου προς διάδοσιν ωφελίμων βιβλίων και της Εταιρείας Συγγραφέων, όπου εκλέχτηκε Αντιπρόεδρός της (2017-2019). Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε επτά ευρωπαϊκές γλώσσες, στα ινδονησιακά, ιαπωνικά, αραβικά και κινεζικά. Έχουν εκδοθεί δέκα πέντε ποιητικές του συλλογές.  Έχει μεταφράσει βιβλία των Λι Μπάι, Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Ρέιμοντ Τσάντλερ, Κάλογουεϊ  Κινέλ, Τζων Λούθερ Λονγκ κ. άλ.

Έδωσε διαλέξεις για τη ελληνικά γράμματα στην Βιβλιοθήκη του αμερικανικού Κογκρέσου, σε ιδρύματα της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας και σε Πανεπιστήμια της Μελβούρνης. Το 1984 οι δημοτικές αρχές του Reading της Φιλαδέλφειας των ΗΠΑ του παρέδωσαν το κλειδί της πόλης. Το 1989 τιμήθηκε με το βραβείο «Ανδρέας Κάλβος» του Queens College του Πανεπιστημίου της Πόλης της Νέας Υόρκης για την στήριξη που παρείχε εκεί, ως Πρόξενος, στον τομέα των βυζαντινών και νεοελληνικών σπουδών. Έχει τιμηθεί με τρεις φορές με το Κρατικό Βραβείο Χρονικού-Μαρτυρίας. Το 2008, η συλλογή του «Λεπτομέρειες κόσμων» τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης «Λάμπρος Πορφύρας» της Ακαδημίας Αθηνών. Το 2014 τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του έργου του.