Στην αντανάκλαση του ονείρου

Ποτέ δεν θα σε κατηγορήσω,
ποτέ δεν θα πω τίποτα,
δεν είδαμε μαζί το ίδιο όνειρο,
δεν σε περίμενα μέχρι να ξημερώσει.
Έζησα μια ολόκληρη ζωή,
στην αντανάκλαση του ονείρου,
με μοναδικό σκοπό,
να φτάσω σε ένα ήσυχο και όμορφο μέρος.
Όμως τελικά δεν άντεξα,
εκεί μέσα στην σιωπή,
βρήκα μια μέρα τον θόρυβο,
μια παράξενη αρχέγονή ισορροπία,
που δεν μπόρεσα να καταλάβω.
Ήταν αληθινή όπως το πρόσωπο μου στον καθρέφτη,
που ποτέ δεν θα μάθω πως με βλέπει.
Όταν εξαφανίζονται οι μέρες στο άγγιγμα του χρόνου,
όταν δεν υπάρχουν αναμνήσεις,
όταν όλα γκρεμίζονται,
όταν τα χείλη μου αγγίζουν τα τρυφερά αστέρια,
για να χτιστούν ξανά από την αρχή.
Εκεί σε αυτό το σημείο,
έχει χτίσει η ψυχή μου ένα φράγμα,
μια λίμνη που μας χωράει όλους,
ακόμα και εμένα.