Ι

Η γλώσσα κήπος

με ανθισμένες λέξεις,

της σκέψης φτερά.

Τις βρίσκω το σούρουπο

καρφωμένες στα άστρα.

ΙΙ

Στοίβες λέξεων,

γλιστράνε στα χείλη μας

φύσημα πνοής.

Νότες στο πληκτρολόγιο,

καρφιά της φαντασίας.

ΙΙΙ

Λευκά χαλίκια

υγροί φθόγγοι της γλώσσας,

κελαρύσματα.

Σ’ αρμυρά ακρογιάλια

γράφουνε ελληνικά.

IV

Γλώσσα, βότσαλα

στα ύδατα της λίμνης

στροβιλίζεται.

Τα όρια της γλώσσας μας

άστρα του νου λαμπερά.

V

Πίδακας φθόγγων

ξεχύνεται  στο σύμπανˑ

γλωσσοθάλασσα.

Πλάθουν λέξεις και στίχους

ζωγραφίζουν στο χαρτί.

VI

Μουσικές φωνές,

αρχαίες μελωδίες

είν’ η γλώσσα μας.

Κατοικούμε στη γλώσσα

καρδιά και νους μαζί της.

VII

Οι ενθυμήσεις

στου μυαλού τα αυλάκια

άφατες λέξεις.

Πλέκουν λόγια μαγικά

σε γλώσσα ελληνική.

VIII

Ξόμπλια οι λέξεις,

κεντημένες ως ρούχο

άνοιξης υγρής.

Ξεχύνονται ποτάμια

σαν στίχοι ερωτικοί.