Τα τιμαλφή μου κρύβω σε μέρος που δεν μπορεί κανείς να φανταστεί. Απ’ τους κακούς δεν ξεμπερδεύεις εύκολα. Ένα ζευγάρι σκουλαρίκια, ένας χρυσός σταυρός, τα δαχτυλίδια της γιαγιάς, φλουριά κωνσταντινάτα. Συμπόνια για το άδικο και καθαρή καρδιά. Στα τιμαλφή κι αυτά κρυμμένα. Δεν προσπερνιέται εύκολα ο Δον Κιχώτης κι ας άλλαξαν οι καιροί.

Με τη γυναίκα του έφτασε μια μέρα άστατη και χτύπησε την πόρτα. Ρακένδυτος, βρεγμένος ως το κόκκαλο. Στα μάτια κοιταχτήκαμε δίχως να πούμε τίποτε και έτσι είπαμε πολλά. Τους έστρωσα στον στάβλο. Μόνο σανό για το άτι του, δεν ζήτησε τίποτε άλλο. Μου έφερε τα σχέδια για την παρατημένη κιβωτό. Ελάχιστες διορθώσεις κι έπειτα τα έβαλα με ευλάβεια στα τιμαλφή. Με όρκισε σαν κόρη οφθαλμού να τα φυλάω μήπως και σώσουμε την ανθρωπότητα.

Πρωί πρωί κάλπασε πάνω στον Ροσινάντε του. Καθώς ξεμάκραινε, η γυναίκα του, μια κούκλα πλαστική, γύρισε και μου έγνεψε αντίο.

Βιογραφικό σημείωμα.

Η Νίκη Μουντράκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Ζει στη Θεσσαλονίκη.