Τα οκτώ αφηγήματα που παρατίθενται σε αυτό το βιβλίο προέκυψαν από μία εναγώνια αναζήτηση δημιουργικής διεξόδου κατά την περίοδο του εγκλεισμού λόγω της πανδημίας. Βγήκαν σχεδόν αυθόρμητα τις ώρες του περιπάτου στη θάλασσα, στο Παλαιό Φάληρο, μιας καθημερινής συνήθειας που εντάθηκε την περίοδο του κλεισίματος της πόλης. Εσπρεσάκι στο χέρι, μουσική από τα ακουστικά του κινητού, τσιγάρο, ένα μοναχικό παγκάκι, τα κύματα και τα θαλασσοπούλια ήταν τα εφόδια της έμπνευσης. Στη βόλτα ερχόταν η ιδέα, με την επιστροφή στο σπίτι η καταγραφή της ιστορίας. Πρόθεση ήταν μία απλή, κατά το δυνατόν έκθεση των γεγονότων, όπως θα ήταν μέσω της προφορικής, παραστατικής αφήγησης. Θέλησα να μιλήσω για την ελευθερία και τον εγκλεισμό, τον έρωτα, τα όνειρα, τους πόθους, τις ανησυχίες για το μέλλον, τη θλίψη, τους φόβους, τη μοναξιά, την αναζήτηση, το θέατρο, την απώλεια και τις προσδοκίες. Τα κείμενα αυτά είναι μία ανασύνθεση από μνήμες, πραγματικά και φανταστικά γεγονότα, εφιάλτες, δοξασίες, όνειρα και ελπίδες. Εύχομαι ο αναγνώστης να βρει ένα κομμάτι της δικής του εναγώνιας αναζήτησης και ύπαρξης.

Νίκος Χατζηπαπάς