Εξέτεινα τα χέρια μου και πλησίασα τον Κύριό μου,
διότι η έκταση των χεριών μου είναι το σημείο Του.
Και η έκταση των χεριών μου είναι το ξύλο που εξαπλώνεται,
υψωμένο στην οδό του Δικαίου.
(ΜΙΛΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ):
Και λογαριάστηκα σαν να μην υπήρχα από τους γνωστούς μου,
διότι θα κρυφτώ από αυτούς που δεν με δέχτηκαν.
Αλλά θα είμαι με αυτούς
που με αγαπούν.
Όλοι οι διώκτες μου πέθαναν,
και με ζήτησαν όσοι εναπέθεσαν την ελπίδα τους σε εμένα, διότι ζω.
Και αναστήθηκα, και είμαι μαζί τους,
και θα μιλήσω από τα στόματά τους.
Διότι αυτοί περιφρόνησαν τους διώκτες μου,
και υπεράνωθέν τους ύψωσα τον ζυγό της αγάπης μου.
Το χέρι του Νυμφίου πάνω στη Νύφη,
τέτοιος είναι ο ζυγός μου γι’ αυτούς που με γνωρίζουν·
και σαν την απλωμένη κλίνη των νεονύμφων,
τέτοια είναι η αγάπη μου για τους πιστούς μου.
Δεν απορρίφθηκα, παρότι το νόμισαν.
Δεν αφανίστηκα, παρότι το μηχανεύτηκαν.
Ο Άδης με είδε και δυστύχησε.
Ο θάνατος με εξέμεσε, και μαζί μου πολλούς ακόμα.
Για τούτον ήμουν χολή και πικρία,
και κατέβηκα στον κατώτατο λάκκο του.
Και τα πόδια και την κεφαλή τα άφησε να φύγουν,
διότι δεν ήταν ικανός να υπομείνει το πρόσωπό μου.
Και ανάμεσα στους νεκρούς του έφτιαξα συναγωγή ζωντανών
και τους μίλησα με ζωντανά χείλη,
διότι ο λόγος μου δεν θα είναι κενός.
Και οι πεθαμένοι έσπευσαν σ’ εμένα
και φώναξαν και είπαν: Υιέ του Θεού, σπλαχνίσου μας!
Κάμε, κατά το έλεός Σου,
να μας εξαγάγεις από τα δεσμά του σκοταδιού
και να μας ανοίξεις την θύρα
για να έρθουμε σ’ Εσένα·
διότι βλέπουμε ότι ο θάνατός μας δεν Σε άγγιξε.
Κάμε να λυτρωθούμε κι εμείς μαζί Σου,
διότι Συ είσαι ο Λυτρωτής μας.
Κι εγώ άκουσα την φωνή τους
κι έβαλα την πίστη τους μέσα στην καρδιά μου.
Και σφράγισα τα κεφάλια τους με τ’ όνομά μου,
διότι αυτοί είναι ελεύθεροι και ανήκουν σ’ εμένα.
(ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ)
Αλληλούια.
