Εν ειρήνη
Πατάτε μαλακά, είναι κοντά,
Εδώ, κάτω απ’ το αφράτο χιόνι.
Ακούει τώρα ─ μιλάτε σιγανά ─
Τη μαργαρίτα να ψηλώνει.
Όλα τα φωτεινά, χρυσά μαλλιά της
Θάμπωσαν από τη σκουριά.
Εκείνη, νέα, κι όμορφη η θωριά της,
Έγινε σκόνη οριστικά.
Σαν τον κρίνο, σαν το χιόνι λευκή,
Δεν είχε καλονιώσει
Πως τώρα πια γυναίκα είχε γενεί ─
Γλυκά είχε μεγαλώσει.
Ταφόπλακα, μαύρη πέτρα βαριά
Το στήθος της σκεπάζει.
Μόνο η δική μου δέρνεται καρδιά ─
Κείνη τώρα ησυχάζει.
Σιγή, σονέτο ή λύρα δεν μπορεί
Αλίμονο σ’ αυτή να φθάσει.
Όλ’ η ζωή μου έχει εδώ ταφεί ─
Χώμα ρίξτε να τη σκεπάσει.
Oscar Wilde (1854-1900): Διάσημος Ιρλανδός δραματουργός, ποιητής, συγγραφέας και κριτικός. Εξέφρασε το ρεύμα του Αισθητισμού κατά την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα. Το έργο του και οι συνθήκες της ζωής του τον κατέστησαν ιδιαίτερα γνωστό τόσο στους ομοτέχνους του όσο και στο ευρύ κοινό. Το ποίημα αυτό το έγραψε για το θάνατο της δεκάχρονης αδελφής του.
Για τον μεταφραστή:
Ο Νίκος Παπάνας έχει δημοσιεύσει ποιήματα, μεταφράσεις ποιημάτων και δοκίμια για την ποίηση σε έγκυρα περιοδικά. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή «Πρώτη δημοτικού και άλλα» (Εκδόσεις Ιωλκός).
