Η αλεπού με την κομμένη ουρά

Αλεπού απ’ τη Μαδρίτη / Στο Σουφλί ήρθε μια Τρίτη

Είχε λίγο μυωπία / Κι είχε κάποια ατυχία …

Τα γυαλιά της μια φορά / Έτυχε να μη φορά

Και εκεί που περπατούσε / Αχ, δεν είδε πού πατούσε

Ένα δόκανο την πιάνει / Τσακ! Και την ουρά της χάνει…

Πώ πω πώ τι συμφορά! Αλεπού χωρίς ουρά…

Πώς στο δάσος θα βολτάρει; /Θα την πάρουνε χαμπάρι

Οι αλεπούδες θα γελάνε / Και θα την περιγελάνε

Ντρέπεται η καψερή / Όμως είναι πονηρή:

Σκέφτεται να τους μιλήσει /Και να τις παραπλανήσει

Να τους πει πως στη Μαδρίτη / Μα και σ’ όλο τον πλανήτη

Είναι μόδα οι ουρές / Να ν’ κοντές και κατσαρές

Θα το χάψουν οι καημένες / Είναι καθυστερημένες

Πού να ξέρουν στα βουνά τους / Να φροντίσουν την ουρά τους;

Τις καλεί σε μια σπηλιά / (Μια ερ μπι εν μπι φωλιά)

Κι έρχονται οι αλεπούδες / Ζωηρές και φωνακλούδες

Χαιρετούν και την κοιτάζουν / Και την βλέπουν και τρομάζουν!

-Αχ, καημένη αλεπού / Πώς το έπαθες και πού;

-Τίποτα δεν έχω πάθει… / Μάλλον δεν τα ’χετε  μάθει:

Μόδα τώρα έχει γίνει / Οι ουρές να είναι μίνι

Έχω εγώ ουρά λοιπόν / Σαν φουντίτσα, σαν πον πον

Δεν το έχετε προσέξει; / Είναι υπέρκομψη και σέξι!

Κόψτε τις κι εσείς, χωριάτες / Για να είσαστε μοδάτες

Τις ουρές κόψτε τις ντε!/ Είναι τώρα ντεμοντέ

-Χα! Θαρρείς θα μας γελάσεις; / Και θα μας επηρεάσεις;

Είσαι συ σε μαύρο χάλι / Θες να γίνουνε κι οι άλλοι!

Φύγε πονηρή κυρά / Αλεπού χωρίς ουρά…

(συνεχίζεται)