Στα επείγοντα επικρατούσε πανδαιμόνιο. Τραυματιοφορείς έτρεχαν στους διαδρόμους σπρώχνοντας φορεία, γιατροί και νοσοκόμοι μπαινόβγαιναν βιαστικά στα χειρουργεία, σκοντάφτοντας διαρκώς πάνω σε παραζαλισμένους τραυματίες και συνοδούς.
Στον πηχτό αέρα αιχμηρές κραυγές πόνου και καμπύλα βογγητά διασταυρώνονταν αδιάκοπα με ορθές-κοφτές εντολές.
Υπήρχε παντού μια μαυροκόκκινη μυρωδιά αίματος, μια καφετιά φόβου και μια πράσινη απολυμαντικού. Είχε γίνει μια μεγάλη καραμπόλα στην Εθνική και οι χτυπημένοι έρχονταν σωρηδόν στο εφημερεύον νοσοκομείο.
«Τον απινιδωτή! Γρήγορα! » φώναξε κάποιος από το βάθος δεξιά.
«Γιατρέ! Στο χειρουργείο 2!» ακούστηκε μια φωνή από τα αριστερά.
«Δεν σταματά η αιμορραγία! Γιατρέ! Γιατρέ! » ακούστηκε μια άλλη φωνή από πίσω.
«Γιατρέ! Ελάτε! Δεν αναπνέει…» τσίριξε μια ήδη πενθοφορούσα και άρχισε να τον τραβά από το μανίκι της ιατρικής του μπλούζας, τόσο βίαια που το ξήλωσε.
Ο Άλεξ ένιωσε να βρίσκεται στα πρόθυρα κρίσης πανικού και πάτησε βιαστικά exit. Έβγαλε από το κεφάλι του τη συσκευή κι έγειρε πίσω στην πολυθρόνα παραζαλισμένος.
Κοίταξε το χέρι του και είδε με ανακούφιση πως δεν υπήρχε μανίκι. Φορούσε πάντα το μαύρο φανελάκι με τον Μπάτμαν.
Το (υποχρεωτικό) εβδομαδιαίο εικοσάλεπτο Επαγγελματικού Προσανατολισμού τέλειωνε. Σήμερα είχε δοκιμάσει /δοκιμαστεί στα επαγγέλματα του Σύμβουλου Επενδύσεων, του Ενεργειακού μελετητή, του Τεχνικού Αιολικών συστημάτων και, βεβαίως, του Κλινικού Παθολογοανατόμου.
Ο πίνακας που αναδύθηκε στον κλωβό προσομοίωσης έδειξε πως τον περίμεναν πολλές ακόμα επιλογές. Την άλλη βδομάδα θα έπρεπε να δοκιμάσει / δοκιμαστεί στα επαγγέλματα:
Μηχανικός Υλικού [Hardware Engineer] / Αρχιτέκτονας Βιοκλιματικής Δόμησης / Φαρμακοποιός – Φαρμακολόγος και Ψυχολόγος με ειδίκευση στην Κοινωνική Κλινική Ψυχολογία των Εξαρτήσεων).
Τίποτα από αυτά δεν τον ενδιέφερε.
Μήπως όμως τον ενδιέφερε και κανένα από τα επαγγέλματα τα οποία είχε «γνωρίσει» την προηγούμενη βδομάδα; Δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει Σύμβουλος Βιομηχανικής Συμβίωσης σε θέματα Περιβάλλοντος / Οικονομολόγος / Υπεύθυνος Μarketing Τροφίμων. Ούτε και Νομικός Περιβαλλοντικών Θεμάτων / Υπεύθυνος Σχεδιασμού Ζήτησης (Demand Planner)/ Γομωτής / Χειριστής Μηχανημάτων Έργου / Ηλεκτρολόγος – Ηλεκτρονικός – Ειδικός Αυτοματισμών / Χημικός Μηχανικός στην Έρευνα και Παραγωγή Φαρμακευτικών & Παραφαρμακευτικών Προϊόντων ή Μοριακός Βιολόγος…
Βεβαίως όμως – το ήξερε- δεν θα έπαιζε ρόλο η δική του προτίμηση αλλά η ζήτηση στην αγορά εργασίας, όπως θα είχε διαμορφωθεί όταν θα αποφοιτούσε από την Στοιχειώδη Εκπαίδευση. Επίσης, ως τότε θα είχαν καταργηθεί πολλά επαγγέλματα και θα είχαν δημιουργηθεί πολλά καινούργια.
Αναστέναξε, κατέβηκε από την πολυθρόνα και ταχτοποίησε στις θέσεις τους κράνος και χειριστήριο. Τώρα, ευτυχώς είχε Μπάσκετ. Να ξελαμπικάρει λίγο το κεφάλι του. Αλήθεια, μήπως να σκεφτόταν και το επάγγελμα του Μάνατζερ Αθλητικών Διοργανώσεων;
Ο επόμενος μαθητής περίμενε ήδη έξω από τον κλωβό. Ήταν η Άννα με τα πράσινα μαλλιά – που του άρεσε αρκετά. Αυτή, από την Πέμπτη τάξη κιόλας, είχε δηλώσει πως δεν την ενδιαφέρει τίποτα. Την έβλεπε να ακολουθεί την σταδιοδρομία του Εξειδικευμένου Στελέχους Διαχείρισης και Ανακύκλωσης Ειδικών Αποβλήτων. Βγαίνοντας της έδωσε μια σκουντιά, δήθεν τυχαία. Η Άννα του έβγαλε τη γλώσσα και τρύπωσε σβέλτα στον κλωβό.
Ηθικό δίδαγμα: Η εργασία τείνει να γίνεται μια όλο και περισσότερο ανεξήγητη και παρεξηγημένη έννοια.
