Αναδυόταν η σεβάσμια πανσέληνος, κειτόμουν
Με το αριστερό πλευρό στην άμμο-
Άτακτα
Συλλογισμοί διάττοντες
Με κάρφωναν, σχεδόν
Ρίζωνα χωρίς ρίζες
Ακόμα πιο βαθιά. Εκεί
Όπου ακόμα, ή και πλέον
Μεγάλα τμήματα του βίου έλειπαν-
Συνεχιζόμουνα για λίγο
Στην απέραντη ελευθερία ύπνου παιδικού
Ήρεμα, ήσυχα
Σαν ήδη όλα τα βιβλία να ’χανε γραφτεί
Σαν να ’χαν όλες οι θρησκείες ιδρυθεί
Και σα να’ χαν εκλείψει-
Κειτόμουν
Ακόμα εκκρεμούσε επί των υδάτων η πανσέληνος
Τέλεια, λυπημένη ομορφιά σε αποδρομή-
