ADAGIA

Διαβάζοντας το «ADAGIA» του Wallace Stevens – στην μετάφραση του Χάρη Βλαβιανού, παίζοντας, γράφω κι εγώ παράλληλους ή συμπληρωματικούς «αφορισμούς»:

*Η υψηλότερη επιδίωξη είναι η επιδίωξη της ευτυχίας πάνω στη γη. (St.W.)

*Η υψηλότερη επιδίωξη είναι αυτή που, δυστυχώς, σου κρύβει και τη θέα. (Π.Π.)

* Η ευτυχία είναι απόκτημα. (W. St.)

* Η ευτυχία είναι συγγενής – που όμως δε βρίσκεται πάντα σε καλές σχέσεις μαζί μας. Συνήθως, υπάρχουν στη μέση κληρονομικά, ανεξόφλητα δάνεια ή, απλώς, καχυποψία. (Π.Π.)

*Κάθε εποχή είναι μια ταχυδρομική θυρίδα. (W. St.)

* Κάθε εποχή είναι μια θυρίδα απoλεσθέντων υποκειμένων. (Π.Π.)

* Το ρεύμα της συνείδησης είναι ατομικό, το ρεύμα της ζωής, ολικό. (W. St.)

* Γι’ αυτό υπάρχουν τόσο λίγοι φωτισμένοι και τόσο πολλοί συναχωμένοι. (Π.Π.)

* Η εξέλιξη είναι μια κίνηση διαμέσου των αλλαγών της ορολογίας. (W. St.)

* Η εξέλιξη είναι μια δικαιολογία για να εκλείψουμε. (Π.Π.)

* Η ζωή είναι υπόθεση ανθρώπων, κι όχι τόπων. Ωστόσο, για μένα, η ζωή είναι υπόθεση τόπων, κι εκεί έγκειται το πρόβλημα. (;!) (W. St.)

* Η ζωή είναι χαμένη υπόθεση, γιατί όλοι οι αυτόπτες μάρτυρες πέφτουν πάντα σε αντιφάσεις. (Π.Π.)

ΑΛΟΓΟ

…και το άλογο του βασιλέως Γεωργίου, ένα κάτασπρο φαρί, ακολουθούσε με σκυμμένο κεφάλι, ξαρμάτωτο, την πομπή της κηδείας. Δάκρυα αληθινά κυλούσαν απ’ τα μάτια του.

Το άλογο ήταν κάποτε ένα επίθετο που συνόδευε το ουσιαστικό ζώο – και μια μέρα το κλότσησε και μεταμορφώθηκε το ίδιο σε ζώο – σε ένα και μοναδικό συγκεκριμένο ζώο, προφανώς της επιλογής του. (Το κάνουν συχνά αυτό

τα επίθετα, ως πιο νεαρά και πιο επιθετικά – να, ακόμα και το επίθετο νεαρό απορρόφησε ξαφνικά το ουσιαστικό του ύδωρ κι έμεινε σκέτο νερό.)

Εκείνη την ημέρα, λοιπόν, από τη μια μεριά έφυγαν καλπάζοντας τα άλογα, κι από την άλλη έμειναν όλα τα άλλα ζώα – που δεν ήταν πια άλογα (;).

Άλογο σημαίνει κάτι ανόητο.

Ανόητο είναι μια αμφίσημη λέξη. Περιγράφει ή κάτι μη νοήμον, ή κάτι που δεν μπορεί να το συλλάβει η νόηση του νοήμονος.

Ανόητος είναι ένα από τα επίθετα που αποδίδονται στο Θεό…

ΑΠΑΡΕΜΦΑΤΟ

Το Έθνος των Ελλήνων, μάλλον έχει χαθεί (απλώς νομίζουμε πως εξακολουθεί να υπάρχει –  όπως γίνεται με τα πεθαμένα άστρα που το φως τους είναι ακόμη ορατό). Κι αυτό συνέβη, πιθανόν, επειδή καταργήθηκε η χρήση του απαρεμφάτου στη γλώσσα.

Μια διάσταση (ουσιαστική) στο χρόνο / στο λόγο, εξέλιπε. (Ακούγεται ως παραδοξολογία, αλλά ξέρω ότι είναι μια σωστή εξήγηση – μες στις πολλές.)

ΑΠΛΟΤΗΤΑ

Απαιτεί φοβερά  πολύπλοκη διαδικασία το να γίνει κανείς απλός: πρέπει να χρησιμοποιεί και, ταυτόχρονα, να προσπαθεί να ξεχάσει την αφομοιωμένη γνώση.

Να τη χρησιμοποιεί μεν, για να εντοπίσει τα κοιτάσματά του, να την ξεχνά δε, για να μην υπάρχουν ξένα σώματα, παράσιτα και παρεμβολές στα πρωτογενή που θα

αντλήσει.

Την ίδια στιγμή, πρέπει να αναγκάζει μια πρωτεϊκή ερμητικότητα να μεταλλάσσεται σε αμεσότητα, και μια συμπαγή τεχνική να μορφοποιεί, αόρατη, το αόρατο υλικό.

ΑΡΕΤΗ

Ήταν πολύ απωθητική: άσχημη, ξερακιανή, άχαρη, είχε δυο χρυσά δόντια που έκαναν το γέλιο της τρομαχτικό. Συζούσε μ’ έναν ταξιτζή.

Τα πρόσωπα που φέρουν ονόματα υψηλών εννοιών –όσα συνάντησα τουλάχιστον– έχουν, συνήθως, παρουσιαστικό ή χαρακτήρα ο οποίος, σαν να το κάνει επίτηδες, συμβάλλει στην απομυθοποίηση των σημαινομένων.

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ

Πορίσματα μιας, φανταστικής, σπουδαιότατης αρχαιολογικής ανακάλυψης η οποία γίνεται σε κάποια απ’ τις επόμενες χιλιετίες:

Έχουν βρεθεί τα ερείπια κάποιου μοτέλ. Ένα πάρκινγκ με απολιθωμένα αυτοκίνητα, τμήμα της ρεσεψιόν, ένα W.C. κ.ο.κ.

Με κάθε σοβαρότητα, οι ερευνητές αποφαίνονται ότι πρόκειται περί χώρου πρωτόγονης λατρείας, προχωράνε ακάθεκτοι στην αναγνώριση των επιμέρους ευρημάτων, που τα θεωρούν όλα τελετουργικά σκεύη και επιδίδονται σε όργια εικασιών περί της χρήσης τους. (Η μπανιέρα είναι βωμός για ανθρωποθυσίες, η πινακίδα «Μην ενοχλείτε» –που καταφέρνουν να την αποκρυπτογραφήσουν– είναι η εντολή του Θεού, το νούμερο 42 είναι ο ιερός αριθμός, τα αυτοκίνητα είναι γλυπτά αναθήματα, που όλα αναπαριστούν τη μορφή τού εν λόγω Θεού και βρίσκονται παρατεταγμένα βάσει κάποιας μυστικιστικής τάξης –ίσως κατά εξάδες– και με σκοπό, ο πολλαπλασιασμός του τελικού αθροίσματος επί το ήμισυ του εαυτού του και μετά την αφαίρεση του αριθμού των παρόντων στην τελετή να δίνει τον ιερό αριθμό 42.)

Έτσι, οι ερευνητές του μέλλοντος καταφέρνουν να οικοδομήσουν μια πληρέστατη εικόνα της εποχής, των δοξασιών, των ηθών και των εθίμων, καθώς και των αξιών.

Δεν άσκησα τελικά το επάγγελμα του αρχαιολόγου.