Όταν ο αναγνώστης κρατά στα χέρια του ένα μυθιστόρημα το προσεγγίζει από διαφορετική, καθένας του, σκοπιά. Άλλοτε του ταχυαναγνώστη, άλλοτε του αναλυτικού μελετητή, άλλοτε πάλι ακολουθώντας το συγγραφέα στο φανταστικό κόσμο που δημιουργεί, μετέχοντας και ο ίδιος συγκινησιακά στις καταστάσεις και τα βιώματα που εκείνος επινοεί, και πότε θέλοντας να αναμετρηθεί μαζί του, στον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τη γραφή του.
Το βιβλίο ‘Ανταύγειες’, της Γεωργίας Μακρογιώργου, εκδόσεις ΑΩ, είναι ένα βιβλίο που μπορεί να ικανοποιήσει κάθε αναγνώστη.
Αυτόν που θα το διαβάσει γρήγορα και θα ανασύρει μνήμες εγκλεισμού, στη δύσκολη περίοδο του lock down, θα θυμηθεί πιθανές καταστάσεις σύγκρουσης ετερόκλητων που εξαναγκάστηκαν να συμβιώσουν επί σχεδόν εικοσιτετραώρου βάσεως χωρίς διαφυγή κάτω από την ίδια στέγη, άλλους που ωθήθηκαν σε όρια ψυχικών ακροβατισμών με τεντωμένα, σα σχοινί, νεύρα, θα ταυτιστεί με γνώριμες οικογενειακές καταστάσεις και τριβές που προκαλούνται από τη συμβίωση, στο ίδιο σπίτι, τριών γενεών, θα αναγνωρίσει ανθρώπινες συμπεριφορές που έχουν μεταλλαχθεί στην εποχή μας, θα απολαύσει διαλόγους που υπογραμμίζουν τις εναλλαγές στις διαθέσεις των ανθρώπων και των σχέσεών τους.
Ο πιο αναλυτικός αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία, πέραν των προηγούμενων, να θυμηθεί ή να ενημερωθεί περαιτέρω, για εύστοχους στίχους ποιητών και τραγουδοποιών που σιγοτραγουδήθηκαν από χείλια ερωτευμένων ή που βροντοφωνάχτηκαν σε πορείες και διαδηλώσεις, για κείμενα πεζογράφων και σπουδαίων σκηνοθετών που άφησαν εποχή σε κινηματογραφικές αίθουσες, για αξιόλογα βιβλία, για διάσημους ζωγράφους που με τα έργα τους άφησαν έντονο το αποτύπωμά τους στην ιστορία της Τέχνης, ενώ θα παρακινηθεί από τα αναγνωστικά ερεθίσματα που λαμβάνει να αναζητήσει περαιτέρω στοιχεία. Θα θυμηθεί την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας μετά τον πόλεμο, τον εμφύλιο, τα κινήματα, τις διαδηλώσεις, τις κοινωνικές εκρήξεις, μέσα από τις αφηγήσεις και τις συζητήσεις των τριών γυναικών που έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο μυθιστόρημα και ανήκουν σε τρεις διαδοχικές γενιές.
Εκείνος ο αναγνώστης που παρακολουθεί τους ήρωες των μυθιστορημάτων ταυτιζόμενος μ’ αυτούς, θα βρει την ευκαιρία να αφουγκραστεί ενδόμυχες σκέψεις τους, «Οι μνήμες που θέλουμε να σβήσουμε έρχονται απρόσκλητες», μας λέει η συγγραφέας.
Μπορεί ακόμα, ο αναγνώστης, να νιώσει καταπιεσμένες επιθυμίες, αδιαχείριστα πάθη, ανεκπλήρωτους έρωτες, ματαιώσεις προσδοκιών, ψυχαναλυτικές συνειδητοποιήσεις, αλλά και το λυτρωτικό αίσθημα της κάθαρσης μέσα από την αναγνώριση της ανάγκης για προσωπική δράση και ανάληψη της ευθύνης του εαυτού.
Και τέλος, ο σχετικός με τη γραφή θα εντυπωσιαστεί από τον τρόπο με τον οποίο η συγγραφέας χειρίζεται το λόγο στο κείμενο που δημιουργεί. Άλλοτε από τη σκοπιά του παντογνώστη αφηγητή, άλλοτε με πρωτοπρόσωπη αφήγηση, με σύντομες προτάσεις – δείγμα ενός μοντέρνου τρόπου γραφής πιθανόν επηρεασμένου και από την ποιητική της υπόσταση- με μικρά κείμενα που πηγαινοέρχονται στο χρόνο, συνομιλώντας με το συνειδητό και το υποσυνείδητο των πρωταγωνιστών και τα κοινωνικά χαρακτηριστικά των εποχών που αποτυπώνονται στο μυθιστόρημα, με θεατρικούς διαλόγους, με γλώσσα, που στην περίπτωση της γιαγιάς, κρατάει το λεκτικό ιδίωμα και την προφορά των ανθρώπων του χωριού.
Οι παραπομπές και οι αναφορές στο τέλος του βιβλίου- όχι τόσο συνηθισμένες σε μυθιστόρημα- ξαφνιάζουν ευχάριστα μια και δίνουν πληροφορίες για πολλά από τα πολιτισμικά στοιχεία που αναφέρονται στο κείμενο.
Οι τρεις βασικές γυναίκες του μυθιστορήματος, γιαγιά, κόρη, εγγονή, θα μπορούσαν να υπάρξουν σε κάθε σπίτι, οι κρυφές σκέψεις τους, οι συγκρούσεις τους και τα συναισθήματά τους θα μπορούσαν να είναι ο κοινός παρανομαστής όλων όσων βρίσκονται σε αντίστοιχους ρόλους.
Ένα πολύ καλογραμμένο, ευανάγνωστο, πρωτότυπο βιβλίο, που σε ταξιδεύει στον εσωτερικό κόσμο τριών γενεών.
Να είναι και το ίδιο καλοτάξιδο!
