Μικρή εξωτερική σκηνή Πλάνο Ι
Μέσα από τζάμι θολό
Η νύχτα κόβεται στην πλάτη
Και φλούπ, ανεβαίνει ένα φεγγάρι
Ξυρισμένο και γυμνό
Έτοιμο να γίνει βάσανο στην δυστοπία εκείνη
Όπου σφυρίγματα αναχώρησης
Αναστατώνουν τους ορίζοντες.
Τα φώτα ανάλγητα δείχνουν
Χλωμά τα πρόσωπα ανθρώπων
Που άηχα ανοίγουν το στόμα
Σαν ψάρια που ψυχορραγούν
Και χάνονται
Άλλοι για λίγο
Άλλοι για πάντα.
Γυμνή στις αποβάθρες η ζωή
Λιώνει στους αποχαιρετισμούς
Κι η νύχτα κόβεται στην πλάτη.
Μικρή εξωτερική σκηνή Πλάνο ΙΙ
Χαίρε μεταφυσική που σπας τα τελευταία
δόντια των περίεργων
Μια λίμνη βαθιά
Φορτωμένη χιόνι ανθρώπων
Που έχοντας ένα τυφλό σημείο στο βλέμμα
Πήραν το λάθος σκοτάδι καθώς περπατούσαν
Κι από το δέρμα τους χυνόταν
Σταλιά-σταλιά η τύχη τους η μαύρη.
Λύκοι έγλειψαν τα ίχνη
Και τώρα σκούζουν στα γκρεμνά.
Που η σελήνη ξερνά στη λίμνη
Λευκά κουφέτα.
