• Ας ξεκινήσουμε τη συζήτησή μας, λέγοντάς μας την ειδικότερη σχέση που είχατε με την λογοτεχνία ως αναγνώστης από την παιδική-εφηβική σας ηλικία; Βασιζόμενος στη θεωρία περί κενών απροσδιοριστίας του Iser μπήκατε ποτέ στη διαδικασία να συμπληρώσετε μια λογοτεχνική ιστορία;

Είχα την τύχη να μεγαλώσω σε ένα σπίτι με τεράστιες βιβλιοθήκες. Οι γονείς και ο μεγαλύτερος αδελφός μου πάντα διάβαζαν οπότε και εγώ μεγαλώνοντας μπορούσα να περιηγηθώ ανάμεσα σε διάφορους τίτλους και να διαλέξω τις ιστορίες που θα με ταξίδευαν. Από την παιδική μου ηλικία η ανάγνωση ήταν η ευκαιρία να μάθω, να νιώσω και να ταξιδέψω σε κόσμους μαγικούς και διαφορετικούς από τον δικό μου. Κάτι που νομίζω πως είναι ανάγκη όταν στη βάση του χαρακτήρα ενός ατόμου περιέχεται μία μεγάλη δόση περιέργειας για τους κόσμους που υπάρχουν εκεί έξω. Νομίζω ο κάθε αναγνώστης συμπληρώνει και μεταφράζει την εκάστοτε λογοτεχνική ιστορία που επιλέγει να καταπιαστεί με βάση τον δικό του τρόπο σκέψης και τα βιώματά του. Είναι μία σχέση που δημιουργείτε ακαριαία καθώς η ανθρώπινη φαντασία προσπαθεί να εντοπίσει τον δικό της δρόμο προς το φως της ελευθερίας.

• Μιλήστε μας για την λογοτεχνική σας διαδρομή από το πρώτο σας βιβλίο μέχρι το πιο πρόσφατο. Ποιες οι εσωτερικές σας ζυμώσεις ως δημιουργός στην αξιόλογη διαδρομή σας;

Σίγουρα όσο μεγαλώνω αλλάζουν στοιχεία της κοσμοθεωρίας μου, των ιδεών που θέλω να εκφράσω, των προβληματισμών μου άρα εκ των πραγμάτων και εγώ ο ίδιος. Για εμένα πάντοτε είναι μία υπέροχη διαδικασία. Μέσα από τη συγγραφή έχω την ευκαιρία να ανακαλύπτω κάθε φορά και κάτι καινούργιο για εμένα και τον κόσμο μου. Κάθε φορά βλέπω και μία διαφορετική προσθήκη στο ποιος γίνομαι. Πάντοτε η δημιουργία πυροδοτεί μέσα μου ένα αίσθημα ανυπομονησίας για το τι άλλο περιμένει να έρθει στο φως και πως.

• Η λογοτεχνική σας υφή προσιδιάζει περισσότερο σε μια θετική ή πεσιμιστική ενατένιση της ζωής;

Πάντοτε μέσα από τα γραπτά μου παρουσιάζω μία μάχη των παραπάνω. Ουσιαστικά η αέναη μάχη μεταξύ του φωτός και του σκοταδιού, αν όχι σε όλες τις ιστορίες τότε στις περισσότερες διαδραματίζει κύριο ρόλο. Προσπαθώ όμως πάντοτε να δίνω ένα προβάδισμα στο φως. Η πραγματικότητα είναι ήδη αρκετά σκληρή και σκοτεινή οπότε πάντοτε προσπαθώ να αντιμετωπίζω τη ζωή με μία θετική στάση και το ίδιο επιλέγω και για τους περισσότερους ήρωές μου.

• Έχετε ασχοληθεί με το κοινωνικό μυθιστόρημα. Ποιες πτυχές και προοπτικές του έχετε αναδείξει;

Προσπαθώ πάντοτε να εκφράζω τον προβληματισμό μου για ό,τι αφορά την κοινωνία μας. Ζούμε σε μία εποχή ραγδαίων αλλαγών και ενός άγχους προσαρμογής σ’αυτές. Το πρόβλημα είναι όμως πως δεν προσπαθούμε να τις καταλάβουμε πραγματικά και να δούμε πώς μπορούμε να τις αγκαλιάσουμε και να τις αφομοιώσουμε. Μέσα από τις ιστορίες μου κάνω μία απόπειρα να καταλάβω εγώ ο ίδιος πρώτα αυτές τις αλλαγές και να τις εξηγήσω όσο πιο απλά γίνεται στον αναγνώστη ώστε να ξεκινήσει ένας διάλογός μας κατά κάποιον τρόπο που βοηθά και τους δύο μας στο να εντοπίσουμε επιτέλους μία θέση στο κοινωνικό πλαίσιο. Αγγίζω θέματα που έχουν να κάνουν με τον ρατσισμό, την αγάπη, την αποδοχή αλλά και γενικότερα κάθε πτυχή της ζωής μας.

• Πιστεύετε ότι η λογοτεχνία είναι κάτι μαγικό, ονειρικό, ή κάτι που υπερβατικό που ενίοτε μας προκαλεί φόβο συνυφασμένο με το υπαρξιακό horror vacui;

Η λογοτεχνία νιώθω πως εμπεριέχει και τα δύο στοιχεία. Όπως κάθε μορφή έκφρασης και τέχνης απαντά στην ανθρώπινη ανάγκη του ονείρου, της μαγείας αλλά και της δημιουργίας μίας άμυνας στον φόβο του κενού, του θανάτου και της εξαφάνισής μας από τη μνήμη και τον κόσμο.

• Παράλληλα, με το μυθιστόρημα, είστε και ποιητικός δημιουργός. Ποια η διαφορά, ενώ πραγματεύεται κανείς το ίδιο ακριβώς ζήτημα, να το θέτει υπό την εκάστοτε οπτική της ποίησης ή του μυθιστορήματος; Είναι εύκολο να μεταδώσεις στην κάθε περίπτωση αναλλοίωτο αυτό καθαυτό το συναίσθημα ή την βασική ιδέα;

Δεν μπορώ να καταλήξω στο πιο είναι πιο εύκολο ή δύσκολο, όταν προσπαθείς να ασχοληθείς και με τα δύο είδη. Θα έλεγα πως σίγουρα όμως είναι διαφορετική η προσέγγιση. Από τη μία η δημιουργία μίας ιστορίας σου επιτρέπει να πεις πολλά περισσότερα και να τα εκφράσεις με λεπτομέρεια ώστε να είσαι σίγουρος πως αυτό που επιθυμείς να περάσεις θα γίνει σχετικά κατανοητό από τον αναγνώστη. Από την άλλη ο ποιητικός λόγος έχει κάτι που θεωρητικά σε περιορίζει ένεκα έκτασης και μορφής. Ταυτόχρονα όμως από ένα άλλο πρίσμα η δημιουργία μίας ιστορίας σε παγιδεύει στο πλαίσιο των όσων διαδραματίζονται και με βάση τα χαρακτηριστικά των πρωταγωνιστών. Η ποιητική μορφή ελευθερώνει τον δημιουργό από την ανάγκη να ακολουθήσει μία αφήγηση και κάποια χαρακτηριστικά των προσώπων. Θεωρώ όμως πως και στις δύο περιπτώσεις οι ιδέες και τα συναισθήματα που στοχεύει ο δημιουργός να μεταδώσει μπορούν να εξωτερικευτούν όταν υπάρχει θέληση και να είναι εξίσου δυνατά.

• Έρωτας, χρόνος, μνήμη, ζωή, θάνατος: Σάς γοητεύουν αυτές οι καταλυτικές έννοιες ως δημιουργό;

Είναι έννοιες που δεν μπορούν παρά να συγκινήσουν σίγουρα τον κάθε άνθρωπο είτε ασχολείται με τη δημιουργική διαδικασία είτε όχι. Είναι βαθιά χαραγμένες μέσα μας από την πρώτη μας ανάσα. Για εμένα όλες μαζί καταλήγουν στην ανάγκη για ελευθερία και ζωή. Η κάθε μία είτε με τον φόβο, είτε με τον πόνο, είτε με την ευτυχία που μας προκαλούν μας σπρώχνουν στο να νιώσουμε ζωντανοί και παρόντες στον πλανήτη.

• Ποιος ο αγαπημένος λογοτεχνικός σας ήρωας από το προσωπικό σας έργο, ποιο το ποίημά σας που θα θέλατε να μοιραστείτε με το αναγνωστικό κοινό και για ποιο λόγο;

Πάντοτε θα έχει ξεχωριστεί θέση στην καρδιά μου ο “Αγαθούλης”. Είναι ο πρωταγωνιστής του πρώτου μου βιβλίου “Γιατί να ονειρευτώ;” και ένα πλάσμα που προσπαθεί να συνεχίσει να ονειρεύεται με τίμημα ακόμα και την ίδια του τη ζωή.

Από τη συλλογή “Ελέφαντας Δωματίου”:

Τρέχω

Τρέχω. Να προλάβω να χωρέσω, όσα δεν χώρεσα σε έναν χρόνο.
Τρέχω. Να προλάβω να χωρέσω, όσα δεν χώρεσα σε μια ζωή.
Τρέχω και πέφτω. Νιώθω το αίμα να κυλάει από τον δεξιό μου αγκώνα.
Σηκώνομαι και κοιτάζω το αίμα που κυλά. Κλαίω.
Δεν πονάω, μα πονάω. Πονάω που δεν πόνεσα.
Τρέχω. Να προλάβω να χωρέσω, να πονέσω και να ζήσω.

Τρέχω, για να ξεφύγω απ’ τον ελέφαντά μου, επιτέλους. Είναι γρή- γορος, όμως, και πάντα καταφέρνει να με φτάσει. Εγώ, φυσικά, θα συνεχίσω το τρέξιμο με την ελπίδα να του ξεφύγω, κάποτε.

• Σάς αρέσει να εκφράζεστε μέσω των αλληγορικών συμβόλων και εν γένει συμβολισμών;

Σε όλα μου τα έργα χρησιμοποιώ συμβολισμούς και κώδικες που ο κάθε ένας από τους αναγνώστες πολλές φορές μπορεί να μεταφράσει με βάση τα δικά τους προσωπικά βιώματα.

• Θεωρείτε ότι ζούμε σε ζοφερούς χρόνους; Πόσο εξισορροπητικά επιχειρείτε να δράσετε μέσα από το λογοτεχνικό σας σύμπαν;

Η δικιά μας χρονική περίοδος δεν νομίζω πως έχει κάτι το εξαιρετικά διαφορετικό από άλλες περιόδους της ανθρωπότητας. Έχουμε πάντα την ανάγκη να βιώνουμε την πραγματικότητά μας με μία δραματική τάση. Δυσκολίες πάντα υπήρχαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Ζούμε όμως σε μία από τις καλύτερες περιόδους που έχει βιώσει ο Δυτικός πολιτισμός παρά την επικινδυνότητά της. Σίγουρα υπάρχουν βαθιά κοινωνικά προβλήματα, συγκρουόμενα άκρα και γενικότερα συντελούνται μεγάλες αλλαγές σε αξίες που κάποτε θεωρούσαμε σταθερές. Το πιο σημαντικό στοιχείο όμως της περιόδου είναι ότι υπάρχει μία πλειοψηφία, ή έστω μία μεγάλη μερίδα του κόσμου που είναι έτοιμη να συζητήσει, να καταλάβει και να μάθει. Κάτι που παλαιότερα δεν ήταν δεδομένο.

• Ποια τα μελλοντικά σας λογοτεχνικά σχέδια;

Έχω ήδη κάποια ολοκληρωμένα έργα που περιμένω να δω κατά πόσο είναι η ώρα τους να βρουν τη θέση τους σε χέρια αναγνωστών αλλά παράλληλα προσπαθώ να διατηρώ τις κεραίες μου όσο το δυνατόν πιο ανοικτές ώστε να ξεκαθαρίσω μέσα μου τι έχει ανάγκη η κοινωνία να ακούσει και εγώ ο ίδιος να πω.

Να είστε πάντα καλά και δημιουργικός, ευχαριστούμε πολύ

Βιογραφικό Σημείωμα

Ο Αναστάσιος Γεωργίου γεννήθηκε στην επαρχία Πάφου. Αποφοίτησε από τη νοµική σχολή του Πανεπιστηµίου Jean Moulin Lyon III της Γαλλίας. Στη συνέχεια ολοκλήρωσε µεταπτυχιακό πρόγραµµα σπουδών στο Centre international de formation européenne – Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου µε ειδίκευση στις Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Σπουδές. Έπειτα αποφοίτησε από το προπτυχιακό πρόγραµµα σπουδών στον Ελληνικό Πολιτισµό µε κατεύθυνση Ιστορία – Αρχαιολογία – Τέχνη του Ανοικτού Πανεπιστηµίου Κύπρου. Κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο µε τίτλο « Γιατί να ονειρευτώ; » µε το οποίο έλαβε µέρος στα Κρατικά Βραβεία λογοτεχνίας Κύπρου και ήταν στα επιλεγµένα της βραχείας λίστας καθώς και στον διαγωνισµό βραβείου Public όπου και κατάφερε να κερδίσει µία θέση ανάµεσα στις δέκα επιλογές του κοινού.

Το δεύτερο βιβλίο του «Αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο» συµµετείχε στον διαγωνισµό λογοτεχνίας του Κυπριακού Συνδέσµου Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου όπου και βραβεύτηκε το 2015. Το τρίτο του βιβλίο µε τίτλο « Αναζητώντας την έµπνευση » κέρδισε το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας Κύπρου στην κατηγορία Λογοτεχνία για µεγάλα Παιδιά και Εφήβους το 2019. Το 2021 εξέδωσε την ποιητική συλλογή « Ελέφαντας Δωµατίου» και το 2023 το µυθιστόρηµά του « Η απέραντη ατυχία των τρίτων». Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.