1) Τι σηματοδοτεί για σας η ποίηση ως υπαρξιακή αναζήτηση;
Για μένα η ποίηση, στις τρεις δεκαετίες που την υπηρετώ, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ίδια η ζωή μέσα από το χορό της ψυχής. Είναι το απόσταγμα των προσπαθειών που κάνει κανείς για να ζήσει, να γνωρίσει το αληθινό βάθος των πραγμάτων και κατ’ επέκταση να βελτιώσει τη ζωή του.
2) Αν ο ποιητικός καμβάς είναι ένα ταξίδι χρωμάτων, ποια τα αγαπημένα σας χρώματα ως ποιητικά σύμβολα;
Ο ποιητικός καμβάς είναι πάντα φορτωμένος με χρώματα- σύμβολα των δημιουργών τους. Είναι γεμάτος από τη διαύγεια, τη λάμψη και τη μαγεία που εκπέμπουν. Κάτι ανάλογο μ’ αυτό που συμβαίνει και με τους πολύτιμους λίθους. Το ποια χρώματα επιλέγεις κάθε φορά έχει να κάνει και με τα συναισθήματα που κουβαλάς. Αν τελικά θα έπρεπε να σας δώσω μια απάντηση για μένα, θα έλεγα “το γαλαζοπράσινο ” που είναι το χρώμα του ωκεανού.
3) Η ποίηση συνιστά καταφύγιο για ένα δημιουργό ή μια εύφλεκτη ύλη;
Κάποιοι μιλούν για καταφύγιο και κάποιοι άλλοι για λύτρωση. Προσωπικά δεν είμαι βέβαιος ούτε για το ένα, μήτε και για το άλλο. Αυτό όμως που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως αφορά μια βαθιά εσωτερική ανάγκη για να προσεγγίσει κάνεις την άγνωστη διάσταση των πραγμάτων, την ουσία του μυστηρίου που περιβάλλει πολλές φορές τα οικεία πράγματα της καθημερινότητας. Αλλά κάποιες φορές και πέρα από αυτά, όταν επιβάλλονται τα όνειρα και πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι για το ταξίδι ανάμεσα στο πραγματικό και το μη πραγματικό. Στο μεταίχμιο της ζωής και του θανάτου, συχνά.
4) Ποιες οι βασικές θεματικές σας;
Οτιδήποτε περιβάλλει το ανθρώπινο σύμπαν, τις ανθρώπινες σχέσεις και την προοπτική του ευ ζην. Ενίοτε χαρές και λύπες της καθημερινότητας είναι τόσο βαθιά περιπλεγμένες κι όμως τόσο απλά βλέπουμε να στάζουν την ουσία του υπάρχειν.
5) Ως ποιητής έχετε εκδώσει αρκετές συλλογές, κατά πόσο έχετε μετατοπιστεί σε σχέση με την αρχή;
Κι ως απλός αναγνώστης, πάντα μ’ ενδιαφέρει να παρακολουθώ τα σύγχρονα ποιητικά ρεύματα μέσα από τα αξιόλογα λογοτεχνικά περιοδικά που κυκλοφορούν καθώς και μέσα από την εκάστοτε υπάρχουσα εργογραφία. Δεν θα ήθελα επ’ ουδενί την επανάληψη είτε ως έκφραση, είτε ως τεχνική των στίχων. Μ’ ενδιαφέρει πολύ η λεγόμενη ποιητική εξέλιξη που είναι πάντα στα συν του δημιουργού κι όχι η στατικότητα του έργου του.
6) Σάς συγκινεί περισσότερο ο τόπος ή ο χρόνος;
Και τα δύο στοιχεία είναι άμεσα συνυφασμένα πιστεύω μέσα στο ουσιαστικό κομμάτι της ποίησης . Ο χωρόχρονος είναι πάντα η ραχοκοκαλιά για μένα, το Α και το Ω της ποιητικής κατεύθυνσης. Κατά την ταπεινή μου άποψη, και τα δύο μας δίνουν τη δυνατότητα μιας διαρκούς μεταμόρφωσης για να καταλήξουμε στη συνείδηση του χρέους. Για να εκφράσουμε πληρέστερα την κάθε ιστορική στιγμή.
7) Σάς τρομάζει η αίσθηση της ανυπαρξίας;
Κατά τη διάρκεια της νεότητας μου, η έννοια του θανάτου με τρόμαζε πολύ. Κι είχα καταφύγει πολλές φορές θυμάμαι στο Φαίδωνα του Σωκράτη. Στο πέρασμα των χρόνων όμως, έζησα πολλούς θανάτους από το οικογενειακό και φιλικό μου περιβάλλον. Κάτι που μ’ έκανε στο τέλος να συμφιλιωθώ μαζί του. Να αποδεχτώ εν κατακλείδι, αυτό το μυστήριο που μας γεννά και μας σκοτώνει με περισσότερη ειλικρίνεια και συνομιλία πάνω στο εφήμερο της ζωής.
8) Έχετε νιώσει ποτέ ως ποιητής-vates (προφήτης);
Όχι. Ουδέποτε. Και νομίζω πως κάνεις από τους δημιουργούς της Τέχνης δεν δικαιούται να αισθάνεται προφητικός. Αυτό που μ’ ενδιαφέρει όμως είναι η διαχρονικότητα του ποιητικού κορμού. Ώστε να υπάρξει μια μικρή δυνατότητα στο μέλλον, όπου οι νεότερες γενιές θα νιώσουν κάποια στιγμή την ανάγκη να επικαλεστούν στίχους ή στροφές από το έργο σου. Αυτή λοιπόν η απαίτηση των αναγνωστών να ξανακαινουργιώσουν τη ματιά τους μπροστά στην ομορφιά της ζωής, πρέπει να μας απασχολεί και τίποτα περισσότερο. Γιατί τότε ακριβώς είναι που νιώθεις για μια στιγμή πως ο χρόνος γίνεται η καίρια στιγμή.
9) Σάς θέλγουν περισσότερο τα φωτεινά ή τα σκοτεινά τοπία στην ποίηση;
Η ποίηση και ιδιαίτερα ο υπερρεαλισμός, μας προσφέρει απεριόριστη ελευθερία κίνησης κι έκφρασης από την άποψη επιλογής των λέξεων που συνθέτουν κατ’ επέκταση το γλωσσικό ιδίωμα. Μέσα στο ίδιο ποίημα π.χ. σου δίνει τη δυνατότητα από θαλασσινός να γίνεσαι βουνίσιος και το αντίστροφο. Θυμάμαι πάντα τα λόγια του Πιέρ Εμανουέλ , ενός κορυφαίου Γάλλου ποιητή που για χρόνια υπήρξε πρόεδρος των Οπτικό ακουστικών στο Παρίσι. Έλεγε λοιπόν πως ” Τα πάντα στην Ελλάδα θυμίζουν την τραγωδία. Ακόμα κι αυτό το θαυμαστό φως που όσο περισσότερο φωτίζει, τόσο πιο αισθητό κάνει το σκότος που κρύβει “.
10) Ποια τα μελλοντικά λογοτεχνικά σας σχέδια;
Άρχισα να δουλεύω μια νέα συλλογή που έχει να κάνει με κάποιους διαλογισμούς εν μέρει. Ίσως να είναι ένα μικτό είδος πεζόμορφης και ένστιχης ποίησης. Εξαρτάται πως θα εξελιχθεί το όλο ποιητικό σώμα.
Να είστε πάντα καλά και δημιουργικός, Ευχαριστούμε πολύ για τη συνομιλία.
Σας ευχαριστώ πολύ κι εγώ για αυτή τη δυνατότητα που μου δώσατε να εκφράσω προσωπικές απόψεις πάνω στο ανεξάντλητο κεφάλαιο της Ποίησης.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
