Ars sine scientia nihil est Το άρθρο εμπίπτει στην ευρύτερη έρευνα/ μελέτη σχετικά με την ‘Ποίηση και Μαθηματικά’. Αποφάσισα να μην περιλάβω έλληνες ποιητές, πλην του Ελύτη που το…
ΝΕΚΥΙΑ Αυτή η νέκυια ποτέ δεν γίνεται σωστά εδώ κάτω γιατί δεν έχουμε καιρό. Μένουν μονάχες κάτι νυχτερίδες ντροπαλές, πιασμένες στα τοιχώματα της σήραγγας, ψυχές της μάνας μας, και περιμένουν…
Ποιὰ εἶναι ἡ τέχνη ποὺ αὐτοκτονεῖ; Ὁ ὑπότιτλος τοῦ βιβλίου «Γιὰ τὸ ἀδιέξοδο τῆς ποίησης τοῦ καιροῦ μας» τὰ ξεδιαλύνει ὅλα. Ἡ ποίηση, λοιπόν, καὶ τὰ ἀδιέξοδά της, δηλαδὴ ἡ…
Μὲ τὸ βιβλίο Ὁ ποιητὴς Γιῶργος Γεωργούσης ἐπιτυγχάνεται ἡ συνάντηση δύο σπουδαίων λογοτεχνικῶν ἀναστημάτων: τοῦ πληθωρικοῦ δημιουργοῦ Γιώργου Γεωργούση καὶ τοῦ χαλκέντερου κριτικοῦ καὶ ἐμβριθοῦς μελετητῆ τῆς νεοελληνικῆς λογοτεχνίας Θεοδόση…
«Ως στρουθίον μονάζον επί δώματος» Ψαλμός ΡΑ’101 ''Έμαθα πολλά από πολλούς, όμως θα ήμουν ένα τίποτα, αν δεν είχα δει…
Το κείμενο αυτό εντάσσεται σε ευρύτερη έρευνα με θέμα ‘Ποίηση και Μαθηματικά’. Από τους πολλούς όρους και έννοιες των Μαθηματικών που χρησιμοποιεί στην Ποίησή της η Dickinson, στο παρόν άρθρο…
Ι Νʼ ακούς πάντα Νʼ ακούς το μεγάλωμα της νύχτας Νʼ ακούς των χεριών τον ψαλμό το ξεκόλλημα της πέτρας απʼ τον τοίχο Νʼ ακούς το φυτό που τρίζει το…
] Κυπρογένη εν σε κάλωι, Δαμοανακτίδ [ ].παρ ελάαις εροέσσα [ις] καταήσατο ευφροσύναις. ως γαρ οί [γ] οντ' έαρος πυλ[ αι αμβ]ροσίας οσδόμενοι [.] αις υπαμε [ ] κηλαδε. […
Σάββατο, 4 ΚΕΙ ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΙΝΑ ΤΟ ΣΤΕΝΌ, βρεμένο καλντιρίμι -πάνε κάπου τρακόσια τόσα χρόνια- ένιωσα ν’ αναρπά- ζομαι «διά χειρός» Ισχυρού Φίλου και, πραγματικά, όσο να συνέλθω, έβλεπα να …
Ήταν στο τέλος της δεκαετίας του ’80 που πρωτοδιάβασα ποιήματα του Θανάση Κωσταβάρα από τη συλλογή του: Ο μουγκός τραγουδιστής και συνοπτικός οδηγός ’63-’71, (1982), εκδόσεις Θεμέλιο. Πρόκειται για ένα…
(Τότε, στην σκέψη του χάους η λέξη «Έρωτας», αίφνης, πυκνώνει. Και μια ομίχλη, βαριά από φτεροκοπήματα και στεναγμούς, φέρνει την πολυπρόσωπη θεότητα. Παμφάγος, παντοκράτωρ, πάνδημη και παντέρημη ανασαίνει. Με το…
Περίλυπο ανάμεσα στα θαλερά τ’ αδέλφια του στέκει γκρίζο κλαδί ξερό. Κι ετούτη την αυγή, τούτη τη χρυσαυγούλα, μέσα σε μια βαθιά ρυτίδα του…
