Συνεπέστατη στο ραντεβού. Τσακίζει μίσχους λουλουδιών με τις κομψές της γόβες. Στο πέρασμά της αμυγδαλιές χαιρετούν με γαντοφορεμένα δάχτυλα πουλιά πέφτουν απ’ την φωλιά μαλλιαρές μικρές βόμβες ανατινάζονται στο έδαφος…
ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ Δέντρα στα δέντρα δεν μπορώ πια να δω. Δεν έχουν τα κλαδιά τα φύλλα που τα κρατούν στον άνεμο Γλυκείς είν’ οι καρποί, όμως χωρίς αγάπη. Ούτε καν που…
ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ Όρμησε με όλη της την δύναμη και τα αιχμηρά δόντια βυθίστηκαν στο ζαχαρένιο κορμί αντί για το λουλούδι. Μετά την πράξη άρχιζαν να σχηματίζονται σαν κρύσταλλοι οι αμφιβολίες, και…
Παραφράζοντας τον γνωστό σεφερικό στίχο : «Δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια», θα έλεγα ότι δεν ξέρω πολλά πράγματα από ποίηση. Το γεγονός ότι έχω γράψει κάποια ποιήματα, δεν διαφοροποιεί …
ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΕΝΟΣ ΙΚΑΡΟΥ Όσοι είναι εραστές πορνών και κάνουν τρέλες είν’ ευτυχείς, είν’ φρέσκοι-φρέσκοι και χορτάτοι· εμέ όμως μού ’χουνε τα χέρια ρέψει – κάτι θα φταίει τ’…
Το καλοκαίρι πέρασε κρατώντας την αναπνοή μας. Ύστερα ήρθαν οι βροχές. Τ’ ασήμια τους απλώθηκαν πίσω απ’ την πλάτη σου. Τα σκαλιά ψηλά. Τα παράθυρα δύσκολα, έτοιμα να μας καρατομήσουν.…
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Η ζωή παίρνει ένα παράξενο χρώμα μια μικρή καρδιά αρχίζει να χτυπά ο κόσμος είναι παγωμένος το αγόρι φωνάζει τ’ όνομα των χαμένων του προγόνων σηκώνει το χέρι που…
Ι άστρο του βορρά το χθεσινό χαλάζι έγινε χιόνι ΙΙ στείλε μου Μάη λίγα τριαντάφυλλα ας είναι πρωί ΙΙΙ γυμνά τα κλαδιά ψύχος καιροφυλακτεί παρέα η βροχή IV περνά ο…
(Όλα, γραμμένα σε φλούδες ευκαλύπτων με μολυβάκι μαβί. Τα βρήκα στον πάτο ενός πηγαδιού, ασφαλισμένα σε αέρινη φούσκα, κλειδωμένη με σάλιο κουρούνας, σφραγισμένη με ματιές σοφών γυναικών, ποντισμένη εκεί κάτω…
ΤΟ ΦΥΛΑΚΙΟ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΗ Δεν το θυμάσαι το φυλάκιο του τελώνη, ψηλά στην κόψη της ακτής, πάνω απ' τους βράχους: έρμο από κείνη τη βραδιά σε περιμένει που το κατοίκησε…
Αγαπητή μαντάμ Σιλένα, Είμαι μεν Νεοζηλανδή 3ης γενιάς, υπερηφανεύομαι όμως ότι νιώθω Ελληνίς, έστω και μόνο κατά το 1/5. Κατέχω αρκετά καλά τα ελληνικά, καθόσον είμαι η μόνη από την…
Αποκαθήλωση Με ένα διαμέρισμα που όλο αδειάζει και οι τοίχοι μένουν σώματα αδειανά, από αφίσες, ανάσες και καρφιά, η αποκαθήλωση του έρωτα μοιάζει. Σαν τα κύματα στην ακτή που σε…
