Αναστασία Κόκκινου: δυο ποιήματα
« ... Ἐκεῖ ὁ ρυθμὸς επέραστος καταβαίνων ... » Μνήμη Ἀνδρέα Κάλβου Ἀφίλητος ἀκόμα ὁ στίχος πῶς γυρεύει φλάμπουρο λαμπρός... «Ἑλλάς, ἡρώων μητέρα, φίλη, γλυκεῖα πατρίδα μου» γιὰ τοῦ…
« ... Ἐκεῖ ὁ ρυθμὸς επέραστος καταβαίνων ... » Μνήμη Ἀνδρέα Κάλβου Ἀφίλητος ἀκόμα ὁ στίχος πῶς γυρεύει φλάμπουρο λαμπρός... «Ἑλλάς, ἡρώων μητέρα, φίλη, γλυκεῖα πατρίδα μου» γιὰ τοῦ…
ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ Μετά απ’ αυτό, σιδέρωσες το πιο καλό σου φόρεμα, να συναναστραφείς αυλάρχες κι αυλοκόλακες. Σκεπάζεις τα αιχμηρά σου θραύσματα, τα περιφέρεις σε σπουδαστήρια και θεωρεία, όπου με οξεία…
ΒΥΘΟΣ ΟΝΕΙΡΟΥ Χταπόδια παίζουν με τις βεντούζες τους το υγρό της σώμα. Ερωτικούς κρυψώνες φανερώνουν οι άσπρες φάλαινες ενώ χέλια γλιστρούν ανάμεσα στα κοιμισμένα πόδια. Επάνω στην καρέκλα το…
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ή Ως άλλος Οιδίπους Ίσως γιατί με λένε Μπεχλιβάνη, μπορεί όμως και γιατί μεγάλωσα σε σπίτια τούρκικα με δροσερές αυλές, μέσα στην κάψα του κάμπου καλοκαίρι, με καφασωτά,…
Η ψυχολογία του εγκλεισμού Μικροδιηγήματα με εύπεπτα σχόλια και επίκαιρα μηνύματα μας καλούν σε περιπλάνηση στους άδειους δρόμους της Θεσσαλονίκης. Ενδιάμεσα, ποιητικές παρεμβάσεις…
ΤΟ ΧΡΥΣΟΨΑΡΟ Λείπεις, κολυμπάω σα χρυσόψαρο στην πόλη, η γυάλα μου γεμίζει με βροχή, βραδιάζει, σα νύχτα που περίσσεψε, σκεπάζεις τις υγρές μου λέξεις. ΓΡΑΦΗ Ξεχύνονται απ’…
Πυξίδα από μάλαμα Στις πληγές που μου αφήσαν στα πέλματα παλιοί έρωτες δυο φτερά έχουν φυτρώσει Δεν τα βλέπει ο καθένας Φανερώνονται μόνο σ' εκείνον που νιώθει τ' αόρατα…
Τα πάρεργα του εγκλεισμού ή Annus Horribilis Ο εκπεσών Λίγα μένουν κάτω σήπονται. Το μαβί συναλγεί με τον ήχο των φύλλων του Παραδείσου * Το μυστικώς μηνυόμενο το κιάρο σκούρο…
Ξένος Για ποιαν αλληγορία ξεκινώντας κάποτε προχώρησα τόσο ξένος ανάμεσα στους ξένους μόνος ανάμεσα στους μόνους για ποιαν ολιγωρία της ψυχής Πάντα σε κατακρήμνιση γυμνάζομαι και μες στη…
Η εμπειρία της Σάρας Θηλυκού στο πεδίο των απαιτητικών εμπεδώσεων της δημιουργικής γραφής έχει αποδώσει πολλούς καρπούς. Άλλωστε η κριτική έχει ήδη εντοπίσει εν προκειμένω την επιτυχή σύζευξη των…
ALMA Ατακάμα έρημος άγουας καλιέντες το άλας της ζωής και στο βουνό το πιο ψηλό το παρατηρητήριο που το είπαν ALMA -όχι από την ψυχή μα από κάτι γράμματα…
Βαριά η πέτρα. Προς τα κάτω με τραβά μα θα πετάξω. Σκληρή η νύχτα. Μου χρέωσε ακριβά τον κάθε στίχο. Έβαλε φωτιά να κάψει το παρελθόν κι έγινε στάχτη. Φιλί…