Καίτη Παυλή: 3 Ποιήματα / Ήχοι Χρώματα Σιωπές
Ι. Θ ά λ α σ σ α Με σιγανοψιθύρισμα Σε διαυγές γαλάζιο Μας άνοιξες τα μάτια Βαθύ κυανοπράσινο Με ιριδισμούς φωτός Σκοτεινά μαβιά του βυθού Μουσικές, στεναγμοί,…
Ι. Θ ά λ α σ σ α Με σιγανοψιθύρισμα Σε διαυγές γαλάζιο Μας άνοιξες τα μάτια Βαθύ κυανοπράσινο Με ιριδισμούς φωτός Σκοτεινά μαβιά του βυθού Μουσικές, στεναγμοί,…
Κάμπια Σκιά της πεταλούδας της νύχτας άσχημη φοβάμαι, τρέμω στη σκέψη εγωισμός, σκληρά μου ξεριζώνει την εικόνα σου Φεύγω, η πόρτα έκλεισε το εξώφυλλό της παραδόθηκα στον εαυτό μου πριν…
Βαθιά στο δάσος βαθιά στο δάσος κυνηγοί και αγωγιάτες, πραματευτές του νου κυνηγούν, σκοτώνουν κι ύστερα εύθυμα τα σφάγια τους διαλαλούν. αμέσως ντύθηκες εσύ κόκκινου ουσάρου φορεσιά και το γουνάκι…
Νοητική ασυνέχεια Λίγες κινήσεις θα αρκούσαν να φέρουν το σκοτάδι κι όμως η απόσταση παραμένει μεγάλη. Καθημερινός θάνατος Με παγωμένο το πρόσωπο και άδειο μυαλό πλησίασα στον…
ΑΠΟΓΥΜΝΩΜΕΝΟ Απογυμνωμένο Από την χρηστική του αναγνωρισιμότητα το χαμένο αντικείμενο στέκει Αμήχανο και χωρίς προσδιορισμό προσπαθεί μέσα στην αταραξία της στιγμής να καταλάβει πού ανήκει Δίχως να το κοιτούν δεν…
Φαντασία Τα τείχη του παραλόγου παραμορφώνει η φαντασία μα πίσω δε βρίσκει τι κρύβει η ζωή. Χορεύει στη σιωπή σπάει τη γαλήνη μέχρι να μπερδευτεί στα ίδια της τα…
ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ Το ίδιο μαβί που το κοιτάζω χρόνια χωρίς αλλαγή. Κορνιζωμένη ιδέα που δεν ταξιδεύει στην ιστορία μήτε στα όνειρα αλλά κοιμάται σε μνήμες τραυματισμένες. Φωνές, πληγές, χρώματα,…
Μαγεμένος φωτογράφος Ένα μικρό σύμπαν Και η κατάληψη του ορίζοντα Από ψηφιακό κόκκινο Αντιστροφές Αθέατα αναποδογυρίσματα Σε σκοτεινό θάλαμο Άρχισε η αποκαθήλωση Πιτσιρικάς Με άλλο πρόσωπο Σαν…
ΑΤΥΧΗΜΑ Στην προσπάθειά μου να ξεκολλήσω από μέσα μου την αγάπη μ’ ένα μαχαίρι έκοψα την καρδιά μου. ΑΜΗΧΑΝΙΑ Καπνίζω τον ένα στίχο μετά τον άλλο. Δίπλα μου…
Αποτύπωμα Ζύγισα τη ζωή μου λάθος σαν θέλησα τα χρόνια να μετρήσω Τα ίχνη μόνο και οι μνήμες μένουν τον ακαθόριστο χρόνο να διηγούνται * Πεταλούδες Δύο πεταλούδες στάθηκαν και…
ΑΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ Γύρω στη λάμπα που άναβα να φωτίσω τις νύχτες μου βρήκα ένα σωρό σταχτιές πεταλούδες καμένες και καθώς καθάριζα τα μαυρισμένα κορμιά τους απ’ το τραπέζι…
ΠΑΛΙΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ «ὅτι χίλια ἔτη ἐν ὀφθαλμοῖς σου ὡς ἡμέρα ἡ ἐχθές»[1] Στον Γιώργο Ζουγανέλη Τ’ αδέλφια σου παίρνουν Τηλέφωνο στον αριθμό σου Που εγώ απαντώ Οι…