Βρέχει Βρέχει απαρηγόρητα Αχόρταγο το σαρκοφάγο χώμα πίνει Να βλαστήσει Λυγμούς και γέλια, ωσαννά, παράπονα- Μια χρυσαλλίδα ποιήματος στα χόρτα διαθλά τη μνήμη Πόσος σπαταλημένος χώρος στο κενό μιας…
Δεν θες καμία άνοιξη να χάσεις Άνοιξη, και στα μάτια κόλλησε μια θλίψη όπως κολλά η άμμος σε μάγουλα υγρά Ρίχνεις νερό με τις χούφτες αλλά η άμμος δεν…
Βαθύ ποτάμι η μνήμη Στην αρχαία κοίτη στο υπέδαφος ρέει Προς τα πίσω πορεία αντίστροφη στο μεγάλο βουερό της ζωής ποταμό . Απορείς με το θαύμα Στην αέναη κίνηση ανταγωνιστές…
ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΚΤΗ Όσο πάει και ρηχαίνει το όνειρο. Κολυμπούσες για χρόνια με κινήσεις θριάμβου, απλωτές και περήφανες σε γαλάζια νερά. Όμως, ξάφνου τα χέρια σου τον βυθό χαστουκίζουν.…
Θάλασσα λάδι∙ ταράζω τον ύπνο της μ' ένα βότσαλο. Την ακτή θωρώ μ’άσπρο θάλασσας ρούχο αφροντυμένη. Άνεμος στέλνει μαντήλι απ΄ τα μαλλιά της δώρο στο κύμα. Άμμος χρυσάφι∙ θησαυρό κρατώ…
ΡΩΤΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ Ρώτα τον πλάτανο τι είναι ο χρόνος, ρώτα τα ψηλά βουνά όπου το χιόνι δεν λιώνει ρώτα τον ουρανό, τι είναι η διάρκεια και…
