Παυλίνα Παμπούδη: Ο αέρας
Περνά η ώρα, πέρασαν τα χρόνια Καμήλες απ’ το μάτι της βελόνας Τώρα περνά πυκνός κι ένας αέρας, είν’ ο ίδιος Αυτός που αεροβατεί συχνά, μεσάνυχτα Στα μαρμαρένια οριζόντια τείχη…
0 Comments
5 Νοεμβρίου 2022
Περνά η ώρα, πέρασαν τα χρόνια Καμήλες απ’ το μάτι της βελόνας Τώρα περνά πυκνός κι ένας αέρας, είν’ ο ίδιος Αυτός που αεροβατεί συχνά, μεσάνυχτα Στα μαρμαρένια οριζόντια τείχη…
Πανηγύριζε η ροδιά άλλοτε ανεμίζοντας τα φύλλα της στα μελτέμια του Σεπτέμβρη άλλοτε σιγοντάροντας τον ήλιο που τη φλέρταρε μ΄ ένα ξεθωριασμένο βλέμμα παιχνίδιζαν οι ματιές δυνάμωναν οι σφυγμοί έκοβαν…
Κάθε βράδυ σχεδίαζε να ανεβεί πάνω. Σε κείνη τη σκάλα. Να δει τη θέα από κει. Και όλο αύριο έλεγε κι ας ήταν μεσόκοπη πια. Λες και η ζωή ήταν …