οι ποιητές της γενιάς μου οι ποιητές της γενιάς μου φοβούνται να ζήσουν δεν αγαπούν στα όρια της τρέλας περπατούν στους δρόμους χωρίς να θέλουν να τους οργώσουν χωρίς…
Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά στην αγορά, στο Λαύριο Είμαι μεγάλος, με τιράντες και γυαλιά κι όλο φοβάμαι το αύριο Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά; Έτσι κι…
Γλυκός σα μέλι, ο λόγος του έρωτα Λύνει τα μέλη. ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ Α. Λιποθυμάει ο ουρανός στα κόκκινα της δύσης το σώμα μου υποκλίνεται στην ομορφιά…
Η γλώσσα ακουμπάει στον ουρανίσκο, δυο υγρά σύμφωνα, πλευρικά και παλλόμενα. Ένα λαίμαργο και ένα τραγανό -και το πιο ηχηρό φωνήεν- κολυμπούν μέσα στην στοματική του κοιλότητα. Κάποιες φορές της…
Κυριακή της 22ας Ιουνίου 1958 «Γεννήθηκα το 1948. Ο πατέρας μου ήταν λογιστής [κάποτε είχε αναλάβει τα οικονομικά της Ρίτα Χέηγουορθ]. Ήταν ένας όμορφος ψηλός άντρας, που είχε…
Όταν ακυβέρνητα τα Ιερά κατάρτια, λουστραρισμένα δάκρυα τις έννοιες ξεβάφουνε αλλάζοντας κι αυτά τα πρωτοχρώματα των ίδιων των γραμμάτων. Όταν ακυβέρνητα τα Ιερά κατάρτια, σα να βακχίζει ο νους στο…
Καμιά φορά Καμιά φορά θέλω να ’μαι ένας μελοδραματικός για να πω: Σας αγαπώ με τρέλα. Καμιά φορά θέλω να ’μαι ένας ανόητος για να ουρλιάξω: Σας αγαπώ τόσο!…
Ἀνέστη Χριστός, καὶ ζωὴ πολιτεύεται. Ἀνέστη Χριστὸς καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐπὶ μνήματος. Χριστὸς γὰρ ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο. Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς…
ΞΗΡΑΣΙΑ Δεν περιμένω τη βροχή Αντίθετα με το απογυμνωμένο βουνό και τα δάχτυλα του ήλιου που ψηλαφίζουν τους σπονδύλους του, αντίθετα με το μοναχικό δέντρο, και τη θάλασσα που…
ΤΟΠΟΣ ΑΠΟ ΜΝΗΜΗ Αυτός ο τόπος που φτιάχνει η μνήμη, άβατο αρχαίου ναού ερειπωμένου. Σαν σκόνη οι ψίθυροι αιωρούνται , σαν ήχος γνώριμος από το τότε, ο ήχος των…
Για την Αλίκη Παιδί με τ’ ασυννέφιαστο το μέτωπο, τ’ αγνό Και με τα μάτια που απορούν και ονειροπολούνε Ξέρεις, κι αν φύγει ο καιρός, γοργός σαν τον καπνό…
Δεκέμβρης Α’ Κι έπεσε ξανά το χιόνι παχύ καυτό επάνω στις πληγές μας Έκανε ξανά τον κύκλο του ο χρόνος ανάσα με τους δείκτες της μέσα στα βλέμματά…
