Κωστής Ζ. Καπελώνης:  Ένας Τερζόπουλος δεν φέρνει την Άνοιξη

Χρειάστηκαν είκοσι χρόνια “αποδόμησης”, ασκήσεων επικοινωνίας, ημιδιαβασμένων σκηνοθετών, ακατάλληλων ηθοποιών, παρελάσεων αστέρων με ψείρες για να αποκτήσουν φωνή και εισαγωγές δήθεν πειραματισμών για να μας πουν στο τέλος, εν έτει…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Η Αργυρώ Χιώτη και οι απροσδιόριστοι Βάτραχοι του Αριστοφάνη στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου – Θεατρική κριτική

Ξεκινώντας από την αριστοτελικήν «όψιν» αυτής της θολής παράστασης, ας απονείμουμε τα εύσημα στην Εύα Μανιδάκη για τα αφαιρετικά και άκρως λειτουργικά σκηνικά. Η κατωφερής ράμπα με το πλατύ γείσο…

0 Comments

 Κωνσταντίνος Χ. Λουκόπουλος: Τζέφρυ Ευγενίδης – “Αυτόχειρες παρθένοι” – εκδ. Libro (2005) Η αυτοχειρολαγνεία των ηρώων του Τζέφρυ Ευγενίδη – ένας «παράξενος ελκυστής» της «Διαφωράς»          

               (μια διαγώνια ανάγνωση των συγγραφικών προθέσεων στο μυθιστόρημα «Αυτόχειρες Παρθένοι» του Τζέφρυ Ευγενίδη, με εργαλείο την αποδομητική καθοδήγηση του Ζακ Ντεριντά)  Αφορμή για…

0 Comments