Ένα παλίμψηστο                                                                                                                                         Το πώς και το γιατί  τώρα- μετά από τόσα χρόνια- ξετρύπωσε από μέσα μου κι αναδύθηκε μπροστά μου πάλι σαν ζωντανός ο Χατζημιχαήλ, με τρόπο μαγικό, με…

Η ηλικιωμένη κυρία στο απέναντι μπαλκόνι έχει μια λεμονίτσα. Την έβλεπα από το κρεβάτι μου τις μέρες της ακούσιας κατάκλισης, κάθε πρωί, εκεί γύρω στις 8, να βγαίνει για να…

«Μια ζαριά – μουρμούρισε – ποτέ δεν θα καταργήσει το τυχαίο» και συνέχισε να περπατά ανάμεσα σε άγρια χόρτα, σε εγκαταλελειμμένους  κήπους ευκλείδειας γεωμέτρησης·  όλα στον τόπο αυτό ήταν τρίγωνα, μικρά τρίγωνα, μικρότερα…

Το κουβάρι Ήξερα να ξυπνάω τα πρωινά με όλες τις σκέψεις που κουβαλούσα στον ύπνο μου από την προηγούμενη νύχτα, παιδιά μιας ολόκληρης μέρας. Λες και είχα ένα τσουβάλι που…

Το σπίτι που μένουμε εδώ και πολλά χρόνια απέχει περίπου δώδεκα χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης, όπου ήταν το γραφείο που δούλευα. Κάθε πρωί, εκτός από τα σαββατοκύριακα, το…

  Πάντα την ταπείνωνε. Από την πρώτη στιγμή που γνωρίστηκαν στο Πανεπιστήμιο. Αυτή φοιτήτρια ξένης φιλολογίας, αυτός της ιατρικής. Η Νόρα καστανόξανθη, με κυματιστά μαλλιά ως τους ώμους, ψηλή και λεπτή,…

Στον Ορφέα   Αγαπητέ μου Ορφέα, Δεν έχω τώρα πια άλλο τρόπο να επικοινωνήσω μαζί σου εκτός απ’ αυτόν, αν τύχει από κάπου να δεις την επιστολή μου ή κάποιος…

Τότε, βγαίνοντας από το σπίτι του παππού, η νύχτα έπεφτε για τα καλά μαζί με έναν αδιόρατο φόβο. Σφίγγαμε τα χέρια της μάνας μας για να βρούμε δύναμη και σιγουριά,…

Γέμισε το διαδίκτυο με πληροφορίες για έναν νέο ιό σε επαρχία της Κίνας. Καλά που είναι στην Κίνα, σκέφτηκε,  και εκεί μπορούν να τους κλείσουν σε καραντίνα, αν ήταν κάπου…

Η ΑΡΚΟΥΔΑ   Ωχ, μη μου πατείς έτσι το στήθος και δεν μπορώ. Κάτω τα ποδαράκια σου. Κάτω, λέω. Έτσι. Γουργουρίζεις τώρα ή με φουχίζεις ή και τα δυο μαζί;…

ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ Αυτή η μικρή ρωγμή στον τοίχο θα μου λείψει. Μόνο σ’ εσένα το λέω. Είναι η πρώτη  εικόνα της μέρας  όταν ανοίγω τα μάτια  κι η τελευταία  τη νύχτα,…

 -Μπορούν να συμβούν όλες οι ατυχίες αλυσιδωτά μέσα σε τρεις μόνο μέρες και  τέλος να σε κατακλύζει η θλίψη για το αιφνίδιο αναπότρεπτο; -Ναι, «Νόμος του Μέρφυ». -Αυτό το λέμε…