Κώστας Τσεκλένης: Ο μπάρμαν
Ο ΜΠΑΡΜΑΝ Αύγουστος είναι πάντα όταν η πόλη αδειάζει, το τσιμέντο βράζει, οι συναγερμοί βαράνε με τις ώρες και τα σκυλιά γαβγίζουν πίσω απ' τα κάγκελα, τεντώνοντας τις αλυσίδες…
Ο ΜΠΑΡΜΑΝ Αύγουστος είναι πάντα όταν η πόλη αδειάζει, το τσιμέντο βράζει, οι συναγερμοί βαράνε με τις ώρες και τα σκυλιά γαβγίζουν πίσω απ' τα κάγκελα, τεντώνοντας τις αλυσίδες…
Ομοίωμα Ήταν η εποχή που οι μεγάλοι αποκαλούσαν καρδιά του καλοκαιριού, εμείς όμως αδιαφορούσαμε αν το καλοκαίρι είχε καρδιά, πόδια ή κεφάλι, μας αρκούσε που είχε θάλασσα το πρωί και…
«Αγαπητοί μου…. ΣΤΑ ΑΥΤΙΑ ΜΟΥ ΕΦΤΑΣΕ η φωνή του πρόεδρου της κριτικής επιτροπής, βαριά, κοφτή, έτοιμη για την έναρξη της εκδήλωσης. Έδωσε το καλωσόρισμα και έπειτα σύσσωμη η τοπική…
Τον σκεφτόταν μέρες τώρα, από τότε που τους είχαν συστήσει, κι είχαν κοιταχτεί. Τί είδε μέσα στα μάτια της, τι είδε στα δικά του, πάντως εκείνη τη μέρα του Σεπτεμβρίου,…
Βρίσκεται Σαχτούρη και Κορίνθου γωνία δίπλα από το ασφαλιστικό γραφείο. Μπαίνω μέσα στο σκοτεινό σαλόνι που μυρίζει πάντα ξύλο και-όπως κάθε φορά- έχω την αίσθηση πως αφήνω μια ευρύχωρη παραλία…
Ο πέτρινος διάδρομος ξεκινούσε από το πίσω μέρος του κήπου. Σε καμιά δεκαριά μέτρα περίπου ανέβαινε με λαξεμένα σκαλάκια και κατέβαινε πάλι, σχηματίζοντας μια κομψή αψίδα. Μετά, προχωρούσε πάνω απ’…
*Στα μπαλκόνια μας Τριάντα χρόνια γείτονες. Μαζί γεράσαμε. Μένουν στον 1ο όροφο της διπλανής πολυκατοικίας αυτοί, κι εμείς στον δικό μας 1ο. Απέναντί μας η Θησέως. Το φαρδύ διάζωμα της…
Θα ήταν στα δεκατρία της, όταν για πρώτη φορά ένιωσε έκπληκτη πάνω από τον αριστερό της ώμο, το βλέμμα του να επεξεργάζεται με προσήλωση την άσκηση για τα ασυναίρετα σε…
Πρώτη φορά μέσα στο καλοκαίρι ένιωθε τέτοια κακοκαιρία έξω. Κακό σημάδι. Πάλι αυτός θα είχε τα νεύρα του. Δεν του άρεσε όταν το υπόγειο ήταν ακατάστατο αλλά, με τα νερά…
Η κυρία Ελένη Τυνδαρίδη, συνταξιοδοτήθηκε από την τοπική Αρχαιολογική Υπηρεσία, όπου δούλευε σαράντα χρόνια. Έφυγε με κάποιες τιμές, ίσως γιατί η ίδια δεν τις κυνήγησε ποτέ της, ούτε και διεκδίκησε…
Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ* Θα πρέπει να ήταν το 1944 μέσα στον πόλεμο όταν με πήρε η μαμά μου από το χέρι να πάμε να με γράψει στην Α! Δημοτικού.…
(γραμμένο για την Κλειώ) -Να ’ναι λέει Κυριακή πρωί, μια Κυριακή η ώρα 10 και συ να λουφάρεις μέσα στη ζεστή σου κουβέρτα προσπαθώντας ηδονικά με ανοιχτά τα…