Έβλεπε από το παράθυρο έξω το δρόμο της αγοράς, την ερημιά του φθινοπωρινού απογεύματος και ένιωθε σκοτεινά συναισθήματα. Σύννεφα αραιά έκρυβαν τον ήλιο που έγερνε. Και μια μελαγχολία σκέπαζε…
Περί έρωτος Χρωματιστοί κύβοι, νεοκλασικά σπίτια χτισμένα το ένα δίπλα στο άλλο, σκαρφαλωμένα μέχρι την κορυφή του λόφου, λάμπουν στον ήλιο. Οι εραστές ξυπνούν τυλιγμένοι στο ροδακινί φως της…
(για τον Γιώργο Μαρκόπουλο) Ήταν μεσημεράκι, του 2018, όταν βγήκα από το ημιυπόγειο τυπογραφείο του φίλου μου του Θόδωρου και πήρα να ανηφορίζω τη Διδότου. Στη γωνία με τη…
Ραχήλ Λίγο πιο κάτω από το σπίτι μας, στην οδό Μιαούλη, έχασκε μισογκρεμισμένο ένα διώροφο. Από το μέγεθός του, την αρχιτεκτονική και τις λεπτομέρειες στον σωζόμενο εξωτερικό διάκοσμο καταλάβαινε κανείς…
Είναι σκοτάδι. Πάντα ήταν σκοτάδι όμως αυτό έχει κάτι διαφορετικό. Είναι πυκνό και μυρίζει έντονα. Έχει γεύση και βγάζει ήχους απόκοσμους. Μπαίνει στα μάτια, στη μύτη, στο στόμα και στην…
(Λέμε τα Κοιμητήρια τόπους σιωπής, βουβά και θλιβερά κατοικητήρια των κεκοιμημένων. Όμως, σ’ αυτούς τους τόπους ακούς ιστορίες ζωής και πιάνεις κουβέντα μ’ εκείνους που εκεί «αναπαύονται», ιστορίες και κουβέντες…
Μεσημέρι. Η Αΐσα προσφέρει τις υπηρεσίες της ως νοσηλεύτρια σε μία από τις ιατρικές υποδομές της Γάζας. Τα περιστατικά πληθαίνουν από τις αεροπορικές επιθέσεις, το ιατροφαρμακευτικό υλικό εξαντλείται λόγω των…
Τις Κυριακές η γιαγιά έντυνε τον παππού αυτοκρατορικά. Συνήθεια αποκτημένη μετά που γύρισε από τη Μικρασία. Πρώτα ο πρωινός καφές, μετά δύο απανωτά τσιγάρα, που δεν ήσαν δύο ακριβώς αλλά…
Όλοι στο παραγάδι με το βαποράκι μας, τη ‘Λουίζα’ μας. Ξαπλώσαμε με μια κουβέρτα ο καθένας, στο κατάστρωμα της, ο μπαμπάς μας ο Σολωμός κι εμείς, οι μικροί έφηβοι, ο…
Η απόφαση ήταν αμετάκλητη. Βοήθησαν σ’ αυτήν και τ’ άλματα της τεχνητής νοημοσύνης. Όλα τα λογοτεχνήματα τουλάχιστον απ’ το μιλένιουμ και δώθε θα εξετάζονταν από λογισμικά ανίχνευσης λογοκλοπής. Ομοιότητα πάνω…
Αχ, εκείνα τα μανουσάκια! Τι άρωμα, τι χρώμα, τι φρεσκάδα. Από τα μέσα του χειμώνα μέχρι τις αρχές της άνοιξης, ανθίζανε στα βαλτόνερα, γύρω από τη λίμνη. Πέντε-έξι μικρά φτωχόπαιδα,…
Αρχοντούλα Διαβάτη: Το Μηδέν και το Άπειρο Αγαπητό μου σπίτι αναρωτιέμαι αν μπορώ ακόμα να σ’ αγαπώ, κι αν σ’ έχω ποτέ αγαπήσει. Δεν σε νιώθω να με κατασκοπεύεις μες…
