Από τις εκδόσεις Ηλία Επιφανίου κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες ένα ακόμη βιβλίο του διακεκριμένου μελετητή της νεοελληνικής λογοτεχνίας Κυριάκου Ιωάννου, με τίτλο «Όψεις της εκδοτικής θεωρίας και πράξης του…
Δυναμική εκπρόσωπος της νέας ελληνικής λογοτεχνικής γενιάς η Τζούλια Γκανάσου, από το 2006 όπου κυκλοφορεί το πρώτο της δικό της έργο, έως σήμερα, είχαμε διαβάσει πέντε δικά της μυθιστορήματα,…
Ο καταποντισμός εντός και εκτός μας Αλήθεια, πόσο ειρωνική μπορεί να καταστεί μια ανάγνωση σε σχέση με την τρέχουσα καθημερινότητα; Πως στο γύρισμα κάθε σελίδας διατρέχεις ακόμη την προηγούμενη…
Ποιητική του χώρου και του χρόνου και οι μικροϊστορίες ηρώων στο έργο του Χριστόφορου Μηλιώνη, Ακροκεραύνια, εκδ. Κίχλη, Αθήνα, 2024 Ο Χρ. Μηλιώνης σε αυτό το έργο, τόσο με…
Με τη συλλογή «Οικόσιτοι διαμελισμοί» (Θράκα, 2024), η Έφη Ζωγράφου συστήνεται στον χώρο της ποίησης. Υπό το πρίσμα της υποκειμενικότητας αλλά και των περιορισμών που θέτει πάντα ένα λογοτεχνικό…
Ο συγγραφέας του βιβλίου στις περισσότερες αφηγήσεις του για παιδιά παρουσιάζει μια θεματολογία καθημερινή με έναν ξεχωριστό τρόπο. Για παράδειγμα, πολλοί τίτλοι ιστοριών για παιδιά της εκδοτικής κίνησης των τελευταίων…
Η Μαρία Χατζηχριστοδούλου, μολονότι μέχρι στιγμής έχει παρουσιαστεί εκδοτικά και πετυχημένα ως πεζογράφος, με μια εφηβική νουβέλα και μια συλλογή διηγημάτων, στην πραγματικότητα είναι ποιήτρια. Αυτή νομίζω ότι είναι η…
Το μυθιστόρημα της Αντωνίας Μποτονάκη Άσ' το κι ας αποθάνει ή Το Νεραγδαλλαγμένο, με πρώτη κυκλοφορία το 2011 από τις εκδόσεις Ιβίσκος, που κυκλοφόρησε σε αναθεωρημένη επανέκδοση το 2024 από…
Η πρωτότυπη αφιέρωση «Σε όσα χάσαμε, με ευθύνη δική μας» δίνει έναν νοσταλγικό, καταγγελτικό τόνο. «Αισιοδοξία τής ανάμνησης», όπως έγραφε ο Ακαδημαϊκός Ευάγγελος Π. Παπανούτσος στην «Ψυχολογία» του. Motto δεν…
Έμφυλη γραφή Μια στρίγγλα, κακομίλητη και κυριαρχική – μια κανονική μέγαιρα. Είναι η εικόνα που κάθε φορά ανακαλούσα όταν έπεφτα στο όνομα της Ασπασίας. Με το αίσθημα του δικαίου να…
Το πάλαι ποτέ «κλεινόν άστυ» ξαναζωντανεύει μέσα από την «λοξή» [από τον Λοξία] ιδιότυπη ματιά είκοσι και επτά συγχρόνων λογοτεχνών που «θεραπεύουν» [υπηρετούν] την μακραίωνη και αείποτε εξελισσομένη ελληνική γλώσσα…
«Πιο κάτω, εκεί που κατηφορίζει ο δρόμος, ξεχωρίζει το ποτάμι. Μια υγρή λάμψη στα μάτια. Και πάλι, δεν είναι ένα ποτάμι, είναι αυτό το ποτάμι…» Το «Δεν είναι ποτάμι »…
