Παυλίνα Παμπούδη: τέσσερα ποιήματα
Περνά Περνά η ώρα, πέρασαν τα χρόνια Καμήλες απ’ το μάτι της βελόνας- Περνάμε πάλι και οι άνεμοι Της Ιστορίας. Αεροβατώντας Στα μαρμαρένια οριζόντια τείχη Που ορίζουνε την επικράτεια…
Περνά Περνά η ώρα, πέρασαν τα χρόνια Καμήλες απ’ το μάτι της βελόνας- Περνάμε πάλι και οι άνεμοι Της Ιστορίας. Αεροβατώντας Στα μαρμαρένια οριζόντια τείχη Που ορίζουνε την επικράτεια…
Βρέχει Βρέχει απαρηγόρητα Αχόρταγο το σαρκοφάγο χώμα πίνει Να βλαστήσει Λυγμούς και γέλια, ωσαννά, παράπονα- Μια χρυσαλλίδα ποιήματος στα χόρτα διαθλά τη μνήμη Πόσος σπαταλημένος χώρος στο κενό μιας…
Ι Σήμερα το πρωί φυτέψαμε τη μάνα μου, μάρμαρο δε βάλαμε, σκέτο χώμα ρίξαμε από πάνω της και λίγα βότσαλα γύρω γύρω, να την ποτίζει η βροχή, να πεταχτούν από…
Τρίπτυχο παιχνίδι Όταν της έδειξε το παιχνίδι με τα βότσαλα που αναπηδούσαν στην επιφάνεια της θάλασσας, ερωτεύθηκε όχι αυτόν αλλά τους ομόκεντρους κύκλους που άπλωναν γύρω τους σαν ηχητικά…
Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ Λαχταρώντας τη μεγάλη γιορτή, συγύρισα τους ήλιους στα μαλλιά σου, έστρωσα τις αχτίδες στο μέτωπο, ίσιωσα στα μάγουλα το φως. Καθώς πρέπει εμφάνιση για έναν…
I ΤΟ ΙΔΕΩΔΕΣ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ν’ απλώσω το χέρι μου ως το πρόσωπό σου και να σου χαϊδέψω τον τελευταίο μου στίχο. Τον τελευταίο των τελευταίων. …
Εν αρχή ην ο Λόγος Πιο πέρα από τ' αλφαβητάρι άσπρα βότσαλα Για γράμματα τα πιπιλάς ύστερα φτύνεις λέξεις στα κύματα που σε κοιτάζουν Κάτι παράξενα πουλιά παίρνουν τη…