Περνά η ώρα, πέρασαν τα χρόνια Καμήλες απ’ το μάτι της βελόνας Τώρα περνά πυκνός κι ένας αέρας, είν’ ο ίδιος Αυτός που αεροβατεί συχνά, μεσάνυχτα Στα μαρμαρένια οριζόντια τείχη…