Η αγωνία στα πρόσωπα – «τι σοβαρά που εγίναν». Οι καψαλισμένοι, αναμαλλιασμένοι, δαρμένοι απ’ τον άνεμο και τη μοίρα τους. Τώρα τους καίει κι η φωτιά. Δεν περιμένουν να σβήσει…