Φάνης Κωστόπουλος: Φθινόπωρο στη Φύση και στη ζωή
Λίγοι είναι οι άνθρωποι, αν δεν είμαι μόνο εγώ, που θεωρούν το φθινόπωρο ωραιότερη εποχή από την άνοιξη και το καλοκαίρι, ένα καλοκαίρι που τα…
Λίγοι είναι οι άνθρωποι, αν δεν είμαι μόνο εγώ, που θεωρούν το φθινόπωρο ωραιότερη εποχή από την άνοιξη και το καλοκαίρι, ένα καλοκαίρι που τα…
Δεν έχω πια Έκτακτα να γράψω. Οι συμφορές στον τόπο μου έγιναν συνήθεια. Παιδιά που σκοτώνονται, καίγονται ζωντανά σε τρένα, φωτιές που καίνε για εβδομάδες ανεξέλεγκτα και ρημάζουν σπίτια, χωριά…
Η Μεγάλη Εβδομάδα, που άτυπα ξεκινά από το Σάββατο του Λαζάρου, είναι ξεχωριστή για τους περισσότερους από εμάς. Τα Πάθη του Κυρίου που διαδραματίζονται τις ημέρες αυτές δημιουργούν σε όλους…
Η ΜΙΚΡΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΣΕ ΤΟΠΟ ΑΛΛΟΥ, ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Πριν καταπιαστώ να γράψω δυο λόγια στη μνήμη της βιαστικής, μικρής μου φίλης, αναζήτησα το πρώτο της βιβλίο. Δεν ήθελα…
Και, ξαφνικά, ο όρος "νοικοκύρης", που κάποτε χαρακτήριζε κάποιον ως παράδειγμα προς μίμηση, έγινε τώρα και κενός νοήματος, αλλά και "ύποπτος". Κάποτε όποιος αγωνιζόταν για την οικογένειά του, το μεροκάματό…
ΑΛΕΠΟΥ Κειτόταν στη μέση του δρόμου στην άσφαλτο ορεινή αγροτική οδός κλειστές στροφές στην ανηφόρα Τα βουνά στο βάθος υποβλητικά γράφοντας τη δύναμή τους στον ορίζοντα Κι εκείνη…
Ο Ιησούς στο Όρος των Ελαιών " …καὶ θεὶς τὰ γόνατα προσηύχετο… καὶ γενόμενος ἐν ἀγωνίᾳ ἐκτενέστερον προσηύχετο· καὶ ἐγένετο ὁ ἱδρὼς αὐτοῦ ὡσεὶ θρόμβοι αἵματος καταβαίνοντες ἐπὶ τὴν γῆν. Κατά Λουκάν…
Μυρίζουμε θανατίλα… ναι, όπως τα μάλλινα μυρίζουν ναφθαλίνη έτσι κι εμείς μυρίζουμε θανατίλα. Δεν φταίει γι' αυτό ο ιός του κορονοϊού γιατί πάνω από δύο χρόνια γεμίζουμε φέρετρα σ’ όλη…
ΕΝΟΧΕΣ Εκείνο το πρωινό ήμουν ευχάριστα αναστατωμένη, γιατί ήταν η πρώτη μου μέρα στη δουλειά. Την περίμενα χρόνια αυτή τη στιγμή που θα αναλάμβανα μια υπεύθυνη θέση και, επιτέλους, θα…
Δυο αδέλφια, ιδιοκτήτες ενός απομονωμένου ράντζου εκτροφής βοοειδών στη Μοντάνα του 1925, και μια γυναίκα με τον έφηβο γιο της, πού μετακομίζουν στο κτήμα και ανατρέπουν την ήδη επισφαλή ισορροπία…
ΠΕΡΙΣΣΕΥΩ… Τις νύχτες περισσεύω απ’ τη ζωή μου Κρέμομαι στο κενό Δεν χωράω ούτε στα όνειρά μου Προεξέχει πότε ο πόθος, πότε ο πόνος, πότε η αγάπη… Έχασα και…
ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΗΘΗΚΕ Φαντάστηκε τη ζωή του σαν βιβλίο και χάρηκε. Θα μπορούσε να γυρίσει άσκοπα τις σελίδες, να πηδήξει τα δυσάρεστα κεφάλαια, να ξαναβάλει το βιβλίο στο ράφι, γυρεύοντας…