Ντέμης Κωνσταντινίδης: Δυο ποιήματα
Το θέμα Το θέμα είναι να σ’ αγνοεί η στατιστική. Να μην έχουν ιδέα για σένα, να μην έχουν εξουσία σ’ ό,τι σε αφορά. Να μην είσαι γι’ αυτούς…
Το θέμα Το θέμα είναι να σ’ αγνοεί η στατιστική. Να μην έχουν ιδέα για σένα, να μην έχουν εξουσία σ’ ό,τι σε αφορά. Να μην είσαι γι’ αυτούς…
Το 1889, ο Τσέχοφ έγραψε την νουβέλα « Μια ανιαρή ιστορία» (Από τις σημειώσεις ενός ηλικιωμένου). Πρόκειται για ένα κείμενο μεστό από νοήματα και γλυκόπικρο σαρκασμό, που από πολλούς θεωρείται…
ΕΓΩ ΦΕΥΓΩ ΜΕΝΕΙ Ο ΚΗΠΟΣ ΜΟΥ Με τον τρόπο του Carlos Castaneda Έρχεσαι και χορεύεις στη θανή σου σε τούτη την ακτή στο τέλος της μέρας. Καθώς…
Φτηνό το φως, φτηνά μαγαζιά, φτηνότερα λόγια. Άλλοι έφυγαν, άλλοι κοιμούνται, άλλοι πεθάνανε. Κι αυτοί κι εκείνοι το ίδιο γερνάνε. Εσύ αρνήθηκες τον γενικό κανόνα. Άφησες πλαγιασμένο στο κρεβάτι σου…
Θάνατος ο κατηργημένος! Χριστός Ανέστη! Τέτοια μέρα κλήρος και λαός, αναφωνεί ότι ο Άδης “επικράνθη” και ο θάνατος “κατηργήθη”! “Νιώθω πολύ τυχερή που αν και γεννήθηκα Χριστιανή χωρίς να…
Ένα κείμενο για την Ανάσταση εν μέσω πανδημίας… Απ’ όπου και να το πιάσει κανείς, ο θάνατος είναι αποτρόπαιος. Είτε απομυθοποιημένος από τους ορθολογιστές ως απλή φυσική διαδικασία , είτε…
Η υπόσταση του ανθρώπου ισοδυναμεί με ελευθερία. Κι η ελευθερία ισοδυναμεί, ευθύς εξ αρχής, με αντιμετώπιση ενός διλήμματος επιλογής ανάμεσα σε καλό και κακό. Κακό είναι επιβουλή της ελευθερίας του…
Αυτές τις μέρες, όλοι μας αναγκαστικά, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Δεν αναφέρομαι στην υποχρεωτική παραμονή μας στο σπίτι. Αυτή, για κάποιους είναι ακόμη και επιθυμητή. Κάποιων άλλων, ίσως…
Όσο ζω ελπίζω… Είναι αγένεια να κάνεις του Χάρου χειροφιλήματα (Οδυσσέας Ελύτης) λέει ο ποιητής, κι εγώ λέω όχι, …
Ήταν 12 Φεβρουαρίου του 2012 στη μεγάλη συγκέντρωση έξω από τη Βουλή που οι δυο μπροστάρηδες, ο Μανώλης Γλέζος κι ο Μίκης Θεοδωράκης, δέχτηκαν τα πρώτα χημικά από τα ΜΑΤ,…
«Μια τρομερή πανούκλα ήταν στο Λονδίνο τη χρονιά του εξήντα πέντε. Σάρωσε εκατό χιλιάδες ψυχές αλλά εγώ έμεινα ζωντανός!»[1] ' Έτσι τελειώνει τη διήγησή του για την Πανούκλα του Λονδίνου…
Μια κουβέντα του Ελύτη, ένας στίχος του ''αχρηστεύει το θάνατο''. Γι' αυτόν που αγαπάει, όσο τίποτα, τη ζωή και το μύθο της, το ποίημα της ζωής και τη ''γήινη ομορφιά''…