Λίζα Διονυσιάδου: Άντον Τσέχοφ, ΜΙΑ ΑΝΙΑΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, εκδ. Ερατώ

Το 1889, ο Τσέχοφ έγραψε την νουβέλα « Μια ανιαρή ιστορία» (Από τις σημειώσεις ενός ηλικιωμένου). Πρόκειται για ένα κείμενο μεστό από νοήματα και γλυκόπικρο σαρκασμό, που από πολλούς θεωρείται…

0 Comments

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο μεγάλος Γιάννης Ρίτσος… Να ένα μικρό του ποίημα (εξ όνυχος τον λέοντα): Ο  Ω Ρ Α Ι Ο Σ  Δ Ρ Α Π Ε Τ Η Σ

Φτηνό το φως, φτηνά μαγαζιά, φτηνότερα λόγια. Άλλοι έφυγαν, άλλοι κοιμούνται, άλλοι πεθάνανε. Κι αυτοί κι εκείνοι το ίδιο γερνάνε. Εσύ αρνήθηκες τον γενικό κανόνα. Άφησες πλαγιασμένο στο κρεβάτι σου…

0 Comments

Ειρήνη Χριστινάκη: Θάνατος ο κατηργημένος!

 Θάνατος ο κατηργημένος!   Χριστός Ανέστη! Τέτοια μέρα κλήρος και λαός, αναφωνεί ότι ο Άδης “επικράνθη” και ο θάνατος “κατηργήθη”! “Νιώθω πολύ τυχερή που αν και γεννήθηκα Χριστιανή χωρίς να…

0 Comments

Ελένη Ζιώγα: «Η ζωή (όμως) κερδίζει και συνεχίζεται».

 Ένα κείμενο για την  Ανάσταση εν μέσω πανδημίας…  Απ’ όπου και να το πιάσει κανείς, ο θάνατος είναι αποτρόπαιος. Είτε απομυθοποιημένος από τους ορθολογιστές ως απλή φυσική διαδικασία , είτε…

0 Comments

Γιώργος Καστρινάκης, «Η σταύρωση ανθρώπου από άνθρωπο»

 Η υπόσταση του ανθρώπου ισοδυναμεί με ελευθερία. Κι η ελευθερία ισοδυναμεί, ευθύς εξ αρχής, με αντιμετώπιση ενός διλήμματος επιλογής ανάμεσα σε καλό και κακό. Κακό είναι επιβουλή της ελευθερίας του…

0 Comments

Λίζα Διονυσιάδου: Ο Ντιμίτρι Λιχατσόφ για τη ζωή και τον θάνατο

Αυτές τις μέρες, όλοι μας αναγκαστικά, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Δεν αναφέρομαι στην υποχρεωτική παραμονή μας στο σπίτι. Αυτή, για κάποιους είναι ακόμη και επιθυμητή. Κάποιων άλλων, ίσως…

0 Comments

Ανθούλα Δανιήλ: Dum spiro spero  

                  Όσο ζω ελπίζω…               Είναι αγένεια να κάνεις του Χάρου χειροφιλήματα                                                      (Οδυσσέας Ελύτης) λέει ο ποιητής, κι εγώ λέω όχι, …

0 Comments

Κώστας Γιαννόπουλος: Ο θάνατος οδυνηρός και οικείος – Μέρες της Πανούκλας του 1300  

«Μια τρομερή πανούκλα ήταν στο Λονδίνο τη χρονιά του εξήντα πέντε. Σάρωσε εκατό χιλιάδες ψυχές αλλά εγώ έμεινα ζωντανός!»[1] ' Έτσι τελειώνει τη διήγησή του για την Πανούκλα του Λονδίνου…

1 Comment

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος Ο ποιητής και ο Θάνατος – Για τον Οδυσσέα Ελύτη  

Μια κουβέντα του Ελύτη, ένας στίχος του ''αχρηστεύει το θάνατο''. Γι' αυτόν που αγαπάει, όσο τίποτα, τη ζωή και το μύθο της, το ποίημα της ζωής και τη ''γήινη ομορφιά''…

0 Comments

Τίνα Κωνσταντάτου: Κορονοσκέψεις σε καραντίνα

Αδέρφια, Ναι, δεν υπάρχει παγκόσμια Ειρήνη. Ναι, υπάρχει παγκόσμιος και διάχυτος φανατισμός και ρατσισμός. Και μάλιστα εκεί όπου δεν το περιμένεις. Ναι, εκατομμύρια πεθαίνουν από την πείνα. Και άλλα τόσα…

0 Comments