Βάλτερ Πούχνερ: ΤΟΠΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΤΟΠΙΟ – Το δραματικό κείμενο στη θεατρική σκηνή  

Το συνέδριο για τα είκοσι χρόνια της ύπαρξης και λειτουργίας του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών έχει τον τίτλο Από τη χώρα των κειμένων στο βασίλειο της σκηνής. Η…

0 Comments

Κωστής Καπελώνης: “Παλαιά, αλλά σύγχρονα Β΄ ”

Η συνύπαρξη είναι τυχαία. Και η ύπαρξη καμιά φορά, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση, ή απλώς μια συνεχής αναζήτηση. Η συν-ύπαρξη είναι τύχη και η συνάντηση με τη Μεγάλη…

0 Comments
Read more about the article Βάλτερ Πούχνερ: H νησιωτική Eλλάδα στην ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου
Quill pen and a notebook on an old map with vintage items

Βάλτερ Πούχνερ: H νησιωτική Eλλάδα στην ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου

Σε μιαν ανθρωπολογική και πολιτισμική-ιστορική θεώρηση ο ελληνικός χώρος παρουσιάζει μια βασική διχοτόμηση, στο βαθμό που συμμετέχει στο βαλκανικό νοτιοανατολικο-ευρωπαϊκό χώρο, τη Xερσόνησο του Aίμου, με το ηπειρωτικό της αφενός…

0 Comments

ΒΑΛΤΕΡ ΠΟΥΧΝΕΡ: Η τέχνη του Ιπποκράτη στη νεοελληνική δραματουργία

Ιατρικές εξετάσεις, διαγνώσεις και θεραπείες στη νεοελληνική σκηνή.   “Καλώς τον Εξοχώτατο! Σας εύχομαι υγείαν, / χυλούς καλούς υγρά καλά και καθαρήν κοιλίαν!” Ο εισαγωγικός χαιρετισμός του Ιπεκακουάνα (όνομα εμετικού…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Η σύγχρονη δραματουργία παραπαίει ανάμεσα στην παραδοσιακή (γραμμική) αφήγηση και στo μετανεωτερικό χάος τής μεγιστοποιημένης εντροπίας.

Από το πανάρχαιο (ασιατικό) θέατρο σκιών και την μυστηριακή-παιδαγωγική του χρήση μέχρι τους πλανόδιους παραμυθάδες τής Ανατολής, τους περιπλανώμενους μίμους/μιμάδες/παντόμιμους/ζογκλέρ και τσιρκολάνους και πριν την ανακάλυψη τής τυπογραφίας, ο μόνος…

0 Comments

Στέλλα Τσιάνιος – Δημήτριος Αθανασίου – Γιώργος Κολοστούμπης – Νίκος Καψάλης: Δείπνο με πικροδάφνες. Εκδόσεις Στίξις

 Από τις Εκδόσεις Στίξις κυκλοφορεί το θεατρικό έργο Δείπνο με πικροδάφνες που είναι ο καρπός της συνεργασίας τεσσάρων Ελλήνων φίλων, που ζουν στο Αμβούργο. Στο συγκεκριμένο έργο, οι συγγραφείς αποτυπώνουν τον ρόλο…

0 Comments

Κωστής Ζ. Καπελώνης: Άγνωστη η γλώσσα του Θεάτρου

Η παράσταση μεταφέρει (ή θα έπρεπε να μεταφέρει) ένα πλήρες και συμπαγές μήνυμα, από τη σκηνή προς τους θεατές.  Το καταφέρνει ή όχι, χρησιμοποιώντας μια, μοναδική κάθε φορά και για…

0 Comments

BAΛTEP ΠOYXNEP: Tα τελευταία θεατρικά έργα του Γιάννη Ψυχάρη.

Ένα σχόλιο Tο 1900 ο Ψυχάρης έστειλε από το Παρίσι το μανιφέστο “Για το Pωμαίϊκο Θέατρο”[1], μαζί με δύο δραματικά έργα, τον “Kυρούλη” και την κωμωδία “Γουανάκος”[2], που δεν άφησαν…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Η ΕΚΑΒΗ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ

(από τον τόμο «Στον Αστερισμό τής Εκάτης», βλ. https://www.openbook.gr/ston-asterismo-tis-ekatis/ )    Αυτό το έργο γράφτηκε με το αίμα τής ψυχής μου. Στο μακρινό Ελσίνκι βλέποντας θέατρο και γράφοντας σταγόνα τη…

0 Comments

Ανθούλα Δανιήλ: William Shakespeare, Βασιλιάς Ληρ. Εισαγωγή, σχόλια, Μτφρ.: Διονύσης Καψάλης. Εκδ. Άγρα

Το εξώφυλλο του βιβλίου μας μεταφέρει στα 1608, όταν εκδίδεται Ο Βασιλιάς Ληρ του William Shakespeare με την εξής αναγραφή στο εξώφυλλο: Willian Shak-Speare: His True Chronicle History of  the life and death of…

0 Comments
Read more about the article ΒΑΛΤΕΡ ΠΟΥΧΝΕΡ: Από το εγώ στο εμείς, ή πώς γίνεται ένα θεατρικό κοινό
He is giving his back, and watching a movie.

ΒΑΛΤΕΡ ΠΟΥΧΝΕΡ: Από το εγώ στο εμείς, ή πώς γίνεται ένα θεατρικό κοινό

Στο επίκεντρο της θεατρικής φαινομενολογίας βρίσκεται το κοινό, στο βαθμό που στην συναντίληψή του δημιουργείται το ενδιάμεσο γίγνεσθαι της παράστασης. Όμως δεν πρόκειται για το κοινό, όπως το φαντάζονται οι…

0 Comments