Απ’ το κουβάρι των νυχτών ξετυλιγόταν μαύρος μίτος Μ’ ακολουθούσε όπου κοίταζα, κοίταζα επίμονα Παραμονεύοντάς με, ένα βήμα πιο μπροστά Μέχρι που πύκνωνε τόσο το νόημα Σε φράση αδιέξοδη Που…