Μαρία Γυφτογιάννη: Κόκκινο
Μνηστήρες του έρωτα Του πλούτου, της χλιδής. Απάνθρωπα νιάτα Λεκέδες από κόκκινο κρασί Σε λινά πουκάμισα. Το αίμα της παρθένου Δεν θα το δουν ποτέ. Σύντομα ο…
Μνηστήρες του έρωτα Του πλούτου, της χλιδής. Απάνθρωπα νιάτα Λεκέδες από κόκκινο κρασί Σε λινά πουκάμισα. Το αίμα της παρθένου Δεν θα το δουν ποτέ. Σύντομα ο…
Είδα την ταινία του Nicolas Roeg «Don’t look now”, το 1973, στην 2η ή 3η εβδομάδα της προβολής της στην Αθήνα. Τότε, αν θυμάστε οι παλιότεροι, οι ταινίες περνούσαν πρώτα…
«Μια σταλιά κόκκινο, λίγο ακόμα, γιατί όχι; Ίσως έβαλα πολύ… ένας ακόμα λόγος να βάλω παραπάνω. Ωραία είναι να υπερβάλλουμε, να υπερβαίνουμε τα όρια, να πηγαίνουμε στο άλλο…
Αρκεί Το χαλάκι, κόκκινο σαν Μάης, περιμένει στην εξώπορτα τα βήματα σου Ο χρόνος σταμάτησε το ρολόι και κάθε χτύπος ανοίγει με βία τα μάτια - Να πάρω το…
ΣΤΗΝ ΑΚΤΗ Τ' ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ Στην Αθηνά μου Το κόκκινο πλοίο που σ’ όλη τη ζωή περίμενες Ποτέ δεν ήρθε να σε πάρει Τώρα μονάχη σου…
Ιεριχώ* Όταν κοπάσαν οι βομβαρδισμοί, μπήκε και πάλι στον κοιτώνα. Συναρμολόγησε με προσοχή τα θραύσματα των πορφυρών γυαλιών, τάβαλε στους φεγγίτες, να παρατείνει την αυγή και να διαβάσει τις …
-Μαμά, μερικά πρωινά όσον κι αν θέλω δεν μπορώ να σου μιλήσω έχω δουλειά στο κόκκινο -Δεν πειράζει, παιδί μου. Είσαι καλά; Παύση -Μαμά, διορθώνω γραπτά καθαρίζω το μπαλκόνι…
ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΟΥΣΤΑΝΙ Η Κατερίνα κλείστηκε στο μπάνιο πεντέμισι ώρα το πρωί κι άναψε το τρανζιστοράκι. Τραγούδια μονάχα άκουγε. Απέφευγε ανακοινώσεις πανδημίας. Το άνοιξε, μα κείνο δε μίλησε. Το…
Το κόκκινο και το μαύρο Κυριακή πρωί, ίσως και Σάββατο ή και… δεν έχει σημασία. Μια κοπέλα διασχίζει τον δρόμο. Φορά κόκκινο μπουφάν και μαύρο παντελόνι. Στη γωνιά χάνεται…
Κόκκινο Ως χρώμα είναι, προφανώς, μια ψευδαίσθηση (μια που ένα όντως ον, όπως η γάτα ή ο σκύλος δεν μπορεί να το διακρίνει.) Ως διάθεση θεωρείται επικίνδυνο και ενδιαφέρον. Ως…
Αυτό το Μάη με τις τόσες κόκκινες αντιδράσεις τον ήλιο ψηλά, τα μάτια χαμηλά να τον ταξιδέψουμε σ' όλα τα δέντρα σ' όλα τα νερά για να 'ρθουνε ξανά ...…
Τα χειρόγραφα Εμβρόντητος κρατούσε τα χειρόγραφα που του ’δειξα κι όχι για λάθη, κάποια πεζότητα των στίχων ίσως. Πρόσεχε μόνο τα κόκκινα γράμματα, συστήνοντάς μου αμήχανα κανονικό μελάνι. Στάθηκε λίγο…