Γεωργία Πολυκανδριώτη: δυο ποιήματα
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ Απόψε θα γεννήσω. Σε νιώθω μέσα μου να κινείσαι, σου λέω γλυκόλογα, σε αγγίζω απαλά. Οι γιατροί μου έδωσαν πέντε χρόνια ζωής. Από το δωμάτιο του νοσοκομείου…
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ Απόψε θα γεννήσω. Σε νιώθω μέσα μου να κινείσαι, σου λέω γλυκόλογα, σε αγγίζω απαλά. Οι γιατροί μου έδωσαν πέντε χρόνια ζωής. Από το δωμάτιο του νοσοκομείου…
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ Και τότε έσκυψε στη λίμνη, για να δει το πρόσωπό του. Και είδε: τον κύρη του να παίζει με το ομοίωμά του μαριονέτες· τη μάνα άγγελο της συμφοράς,…
Το ζεύγος Αρνολφίνι Στο πράσινο νερό που φόρεσα, κολύμπησα άθελα μου, στη μαύρη κάπα σου, ο δρόμος παραιτείται, ενώ οι ιδανικές παλάμες μας ομολογούν, το φως που έχουν…
«Η λίμνη ήταν επικίνδυνη. Είχε ύφαλους και ρουφήχτρες. Αλλά ο Γιώργης την ήξερε απέξω κι ανακατωτά, γνώση που μεταφερόταν από γενιά σε γενιά…Ελάχιστοι πετύχαιναν παπί στο κεφάλι, όπως ο Γιώργης».…
Λίμνη βαθιά τα μάτια σου ποιος θα μπει ποιος θα χαθεί ποιος τολμά σε τέτοια νερά κολύμπι στον καθρέφτη των δακρύων ποιος θα δει τη μορφή και δε θα διαλυθεί…