Καίτη Παυλή: Δυο ποιήματα
Ξημέρωμα στην Ιντλίμπ Τόσος σωρευμένος πόνος Σε ερείπια πόλεων οδύνη τόση Κραυγές, οιμωγές, θάνατος Και πατημασιές πολέμου πάλι; Ξύπνησα με φοβερές βροντές και λάμψεις Κι άκουσα του παιδιού…
Ξημέρωμα στην Ιντλίμπ Τόσος σωρευμένος πόνος Σε ερείπια πόλεων οδύνη τόση Κραυγές, οιμωγές, θάνατος Και πατημασιές πολέμου πάλι; Ξύπνησα με φοβερές βροντές και λάμψεις Κι άκουσα του παιδιού…
Τιρκουάζ χαλιά Μας πήγαν συντεταγμένους από την δουλειά. Το αφεντικό μάς είχε προειδοποιήσει. - Μην λείψει κανείς. Ξεκινήσαμε ως μπουλούκι και περπατήσαμε αρκετή ώρα προτού συντονιστούμε και με τους…
Θαλασσοφαγωμένο: Είναι η ζωή μια θάλασσα και οι ψυχές με καράβια μοιάζουν. Όπως το αλάτι και ο ήλιος διαβρώνουν τα σκαριά, έτσι και οι δυσκολίες χαράζουν τις ψυχές των…
Άνοιξη Μαργιόλα... Ένα παλιοθήλυκο είσαι που ξεκινάς με μια Παγκόσμια «Γιορτή» αφιερωμένη στις Γυναίκες και στον αγώνα για τα Δικαιώματά τους και εκπνέεις με μια «Γιορτή» για τις Μάνες όλου…
Το όνομά της ήταν Ευρυδίκη, αλλά όλοι την φωνάζαμε σκέτα θεία. Κοντούλα, μ’ ένα απροσδιόριστο σουλούπι, σπάνια έβγαινε έξω κι ακόμα πιο σπάνια τη θυμάμαι ντυμένη με κάτι άλλο εκτός…