Γεμίζουν τα πνευμόνια σου κι απλώνονται, φτερoύγες αίμα ρόδινο, κι αδειάζουν τα οστά σου, κούφια γίνονται. Εισπνέεις και σαν αλεξίπτωτο ανυψώνεσαι Η καρδιά σου ανάλαφρη κι αυτή, γιγάντια, με ατόφια…
Για τον Παστερνάκ, όλα όσα ήξερα επί χρόνια, ήταν το μυθιστόρημά του «Δόκτωρ Ζιβάγκο», το βραβείο Νόμπελ το 1953, η άρνησή του να το δεχθεί (μετά από αυστηρές υποδείξεις των…
Οδός Σκαρλάττι [Via Scarlatti] Με κανέναν δεν είναι τούτη η συνομιλία εκτός από σένα. Σύντομος, ανάμεσα σε δυο όχθες κραυγής πηγαίνει, όλος σπίτια,…
Σε όλα θέλω να φθάσω Μέχρι το βάθος. Στη δουλειά, στη ζωή, Στης καρδιάς το πάθος. Ως την ουσία των ημερών την γκρίζα, Ως το γιατί, Ως την αρχή…
Και βαρετά και θλιβερά, και πουθενά κανείς να απλώσω στην ατυχία το χέρι. Επιθυμίες! Τι νόημα έχει αιώνια μάταια να τις αναζητάς και να περνούν τα χρόνια τα καλύτερα; Μα…
Ax, την πόρτα άφησα ανοιχτή, το κερί δεν έχω ανάψει. Δεν ξέρεις πόσο έχω κουραστεί, στον ύπνο δεν επέτρεψα να με αδράξει. Βλέπω να σβήνουν οι γραμμές του δάσους,…
Εισαγωγή Στης όχθης την κυματιστή ερημιά στεκόταν κοιτώντας μακριά, γεμάτος μεγαλόπνοοες σκέψεις. Μπρος του πλατύ ποτάμι έτρεχε και πάνω του κυλούσε ταλαίπωρη βαρκούλα μοναχή. Πάνω στα βρύα, στη βαλτώδη…
ΕΙΣΑΙ Ο ΣΠΟΡΟΣ Είσαι ο σπόρος κι εγώ το χώμα σου. Είσαι μέσα μου και βλασταίνεις. Είσαι το αναμενόμενο παιδί. Είμαι η μητέρα σου. Γη, δίνε τη ζεστασιά…
Βροχή Καλοκαιρινή βροχή, και του άνεμου φωνές Χόρευαν στο λιθόστρωτο Και σαν κλωστές γυαλιστερές, πλέκονταν στο ροδαλό ουρανό. Ο κεραυνός χτυπούσε κατακέφαλα Σα να ’πεφτε καρπούζι Και σταγόνες…
Térézin Σ’ έχω ονειρευτεί τόσο υπερβολικά πολύ έχω τόσο μα τόσο περπατήσει, τόσο μιλήσει, τόσο μα τόσο αγαπήσει τη…
Έκαψε η μηχανή [Arse il motore] Έκαψε η μηχανή στο δρόμο απάνω το άγριο το αίμα της και κατατρόμαξε τα παιδάκια. Τώρα τρέμει χαμηλόφωνα μες στην…
Πρωί στο καμένο σπίτι Στο καμένο σπίτι τρώω πρωινό, καταλαβαίνετε˚ δεν υπάρχει σπίτι, δεν υπάρχει πρωινό , κι όμως εγώ βρίσκομαι ‘δω. Το λιωμένο κουτάλι ξύνει τη λιωμένη…
