Ο Ιακώβ Γκρίνμπεργκ φτάνει στον παράδεισο. Ο Ύψιστος τού δίνει μία σκοτεινή γωνιά και ο Ιακώβ παραπονιέται: —Αυτή θα είναι όλη μου η ανταμοιβή; Άσκοπα, λοιπόν, σε ολόκληρη τη ζωή…
Μητέρες τέλειες που το’ χουν από ένστικτο, μητέρες από συνθήκη, μητέρες στοργικές, μητέρες μαθητευόμενες, καλές, κακές, μέτριες, ανεπίδεκτες μαθήσεως μαθήτριες. Μητέρες πανικόβλητες, κουρασμένες, παθιασμένες, μητέρες τρομαγμένες, αφοσιωμένες, διστακτικές, απρόθυμες,…
Επι στροφή βαθιά πολύ βαθιά στο διάφανο το μπλε ξανά ξανά ξανά το ασφαλές υγρό…
ΧΡΥΣΟΡΡΗΜΟΣΥΝΗ* Λιγόλογη και μετρημένη και μ΄ένα τεντωμένο δάχτυλο που ακύρωνε τις φράσεις της, επί δεκαετίες ενηλικιωνόταν. Κόσμια και σιγανή, συμπύκνωνε το βιογραφικό της σε μια μοναδική παράγραφο κι ας είχε …
Περίμενε να πιάσει για τα καλά η άνοιξη, να μεγαλώσει η μέρα και ένα Σάββατο, που δεν είχα να γράψω και να διαβάσω για την επομένη, μου το ανακοίνωνε νωρίς…
Πάσχα του Καλοκαιριού Αἱ γενεαὶ πᾶσαι, μακαρίζομέν σε, τὴν μόνην Θεοτόκον. Ὁ Εἱρμὸς «Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι, ἐν σοὶ Παρθένε ἄχραντε· παρθενεύει γὰρ τόκος, καὶ ζωὴν προμνηστεύεται θάνατος. Ἡ…
Μητέρα Τερέζα Ὤ, ὤ, Τερέζες, φώναξε ὁ ἐκταφέας τινάζοντας μὲ σιχασιὰ τὰ παντελόνια του, καθὼς ἕνα μιλιούνι κατσαρίδες χύθηκαν χαρχαλεύοντας μέσ᾿ ἀπ᾿ τὰ χώματα τοῦ τάφου. Παρακολούθησα μιὰν ἀπ᾿…
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Ήμουν στην πρώτη γυμνασίου, την μια βδομάδα πηγαίναμε το πρωί και την άλλη το απόγευμα, καθώς στο ίδιο κτήριο συστεγάζονταν δύο γυμνάσια. Έτσι ανακάλυψα τα ονειρεμένα ηλιοβασιλέματα της Θεσσαλονίκης.…
«Απεβίωσε», ήταν σημειωμένο με αδιάφορα, άτσαλα γράμματα, που γυάλιζαν ακόμα νωπά, στο χοντρό πράσινο βιβλίο του νοσοκομείου. Στην ίδια επίσης γραμμή μπορούσε κανείς να διαβάσει: 2ος όροφος, δωμάτιο 12, αριθμός…
Εγκλήματα στ’ όνομα της αγάπης "Προσπάθησες να με πληγώσεις όπως ήσουν κι εσύ πληγωμένη. Με συνέτριψες στ’ όνομα της αγάπης" (η Εύα…
Το αμπέλι μας το είχε φυτέψει και αναστήσει ο παππούς, ο πατέρας της μητέρας μας. Δεν ήταν μεγάλο, ήτανε όμως πολύ καρπερό. Είχε διαφόρων ειδών κλήματα, ροδίτες, μοσχάτα, κέρινα κ.ά.…
Κόντευε να βραδιάσει όταν πάρκαρα το αυτοκίνητο μου έξω απ’ το πατρικό μας σπίτι. Τα γκρίζα σύννεφα που απλώνονταν απ’ το πρωί στον χειμωνιάτικο ουρανό πύκνωσαν, βάρυναν και έφεραν μαζί…
