Χαιρέτισε ποτέ δεν έφυγε στέγνωσε στην κόγχη του μπαλκονιού /σαν καφεδάκι/ φράση ήτανε σε επανάληψη επιτέλους δεν ήτανε να προχωρήσει το παιδικό μας παραμύθι Του κάκου περιμένουμε στο σπίτι…
Δέκα χρόνια μόνο έλειψα από το νησί, μα όταν γύρισα όλα είχαν αλλάξει, θαρρείς κι είχε περάσει ένας αιώνας από ‘κείνο το πρωινό που μπήκα στο καράβι με τους γονιούς…
Δε θ’ άξιζε, νομίζω, τον κόπο να γυρίσω τη μνήμη μου στα παιδικά χρόνια, αν η παιδική μου ζωή δεν ήταν τόσο ασυνήθιστη, ώστε σπάνια, πολύ σπάνια θα τύχαινε άνθρωπος…
ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ Ο θάνατος σου περιβάλλει τα άκρα μου στέκομαι ξένος στο χορτάρι του χρόνου. Τα σπλάχνα μου σκάβει βροχή κάθομαι στο παγκάκι σκύβω το πρόσωπο γίνομαι άγαλμα που…
ΑΤΙΤΛΟ Γ. τα καλοκαίρια το βράδυ προχωράει με μεγάλα βήματα σαν έφηβο αγόρι κι όταν κοιτάς απ’ το μπαλκόνι σου απέναντι τα σπίτια κίτρινα τζάμια φωτεινά που κρύβουνε ζωές.…
Η ΓΙΑΓΙΑ Σωκράτους και Συνδίκα γωνία, στο ανώγειο, έμενε η γιαγιά. Σε μια τετραώροφη πολυκατοικία, που η ηλικία της ξεπερνούσε την πεντηκονταετία, απ’ αυτές τις γνωστές του ιστορικού ιστού…
ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ Καραντίνα είπαν. Καινούργια λέξη απ’ τα παλιά. Πρώτη φορά την είχε ακούσει ο Μάκης, στο Γυμνάσιο. Τότε που τους ζορίσαν οι γκρίζοι δάσκαλοι, χριστουγεννιάτικα, να κάνουν με το στανιό…
ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, στο απέναντι μπαλκόνι και κοιταζόμαστε σαν σε καθρέφτη. Το πρωί με τη δροσιά που πίνουν τον καφέ τους αλλά και αργά το απόγευμα, ο ένας απέναντι…
Σέβας για αυτή τη μαύρη πεταλούδα αμφισβητία που, βαριεστημένη από το προβλέψιμο χάος της ανοιξιάτικης φύσης, το όργιο χρωμάτων, ευωδιάς και κίτρινης σκόνης όπου βυθίζει πόδια και μουρίτσα για να…
Αποκαθήλωση Με ένα διαμέρισμα που όλο αδειάζει και οι τοίχοι μένουν σώματα αδειανά, από αφίσες, ανάσες και καρφιά, η αποκαθήλωση του έρωτα μοιάζει. Σαν τα κύματα στην ακτή που σε…
