Η ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΦΟΣ Η Δήμητρα κάθεται μπροστά σ΄ ένα τραπέζι γεμάτο μεζέδες, φαγητά, πατάτες τηγανιτές και σαλάτες. Κρατά το πιρούνι άτεχνα, στον αέρα, κατά αραιά διαστήματα το κατεβάζει…
Η θΥΣΙΑ* Τα δόντια του κάστρου πήραν να σκουραίνουν από πάνω μας. Ήταν η ώρα, που φεύγει η μέρα κι έρχεται η νύχτα. Συνυπάρχουν και οι δύο για λίγο.…
Ο Περιδάκης, σπάνια παραφθορά ονόματος (ίσως Περικλάκης), ήταν ένας πολύ ήσυχος άνθρωπος. Είχε τρία παιδιά, ένα από τον πρώτο γάμο και δύο από το δεύτερο. Σύζυγο δεν είχε, από κάποια…
( Ένα φεγγάρι με τον ποιητή Νίκο Καρούζο ) Γράφω - αν και δεν το συνηθίζω -…
Τι ωραία που ακούγεται η βροχή. Από παιδί, πάντα μου άρεσε...Περίεργο, όταν βρέχει σταματάει το μυαλό μου και βρίσκω ηρεμία. Είναι θεραπευτικό να μη σκέπτεσαι συνέχεια, αλλά στον μεγάλο άνθρωπο…
Προσγειωθήκαμε στο Αεροδρόμιο “Σαρλ ντε Γκολ”. Με λεωφορείο φθάσαμε στο κέντρο. Το κατάλυμά μας, ένα μικρό, μπουτίκ ξενοδοχείο, βρισκόταν στην περιοχή του πύργου του Άιφελ. Τις πρώτες μέρες τις περάσαμε…
Το αμπέλι μας το είχε φυτέψει και αναστήσει ο παππούς, ο πατέρας της μητέρας μας. Δεν ήταν μεγάλο, ήτανε όμως πολύ καρπερό. Είχε διαφόρων ειδών κλήματα, ροδίτες, μοσχάτα, κέρινα κ.ά.…
