Αλέκα Πλακονούρη: Ελεύθερη πτώση
Ελεύθερη πτώση Αυτό το μεγάλο το ματωμένο το βαθύ το μπουκωμένο το εκτροχιασμένο το φτερωτό το αντιλαλούν το ένα που αλέθει που αιμάσσει που ομογενοποιεί που καταδίδει…
Ελεύθερη πτώση Αυτό το μεγάλο το ματωμένο το βαθύ το μπουκωμένο το εκτροχιασμένο το φτερωτό το αντιλαλούν το ένα που αλέθει που αιμάσσει που ομογενοποιεί που καταδίδει…
Τα συρταράκια Να σηκωθεί απ' το κρεβάτι, όπως σηκώνεται μια σημαία στον ιστό της, να στήσει στον τοίχο την ημέρα της, να διαγνώσει παθολογίες φθοράς στα σεντόνια, ν' αερίσει το…
Τριάντα χρόνια ταξιδεύανε. Ήταν γερό σκαρί η τριήρης τους, θα ’λεγες ζυμωμένη με τους μυς και με τις ράχες τους. Εψές το βράδυ γύρισαν στ’ αμπάρι μιας ολκάδος. Είχανε ξαρμυρίσει…
Ακόμα γράφεις;! Στην αρχή σχεδόν δεν τον πρόσεξα στα μισά όμως με κατέλαβε αθεράπευτη μια μελαγχολία η καρδιά μου φτερούγισε ώσπου δεν άντεξα με στόμα ευωδιαστό πλησίασα…
Φύλακες στρατοπέδων πωλητές ενθυμίων λαϊκής τέχνης ξεναγοί αρχαίων μνημείων. ΑΡΙΣΤΕΡΑ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ. -Πεθαίνουνε και οι ποιητές; -Στους καιρούς μας ναι. -Γνώρισα το γραμματέα του Πίνδαρου. Κράταγε…
Είναι φορές που παρατηρώντας το γωνιακό τζάμι του σαλονιού γίνομαι μάρτυρας πολλών αναπάντεχων κι ακαριαίων θανάτων. Σπουργίτια που πετούν με δύναμη, πέφτουν πάνω του με τόση ορμή, που από την…
Ποιητικώς ειπείν Ο τόπος γέμισε ποιητές ο τόπος γέμισε μαθήματα δημιουργικής γραφής της φακής λογοτεχνία απ’ τα πανεπιστήμια στις γειτονιές βραβεία σύλλογοι διαγωνισμοί τα νιάνιαρα με χάικου και…
Δεν παραδίδεσαι που/ υγρασία/ ά-μυαλού/ ξεφυτρώνει δηλητηριώδη μανιτάρια/ που/ παράπλευρα αυταπάτη θεός/ μηχάνημα αράχνη/ παρακολουθεί/ μαχαιρώνει πυκνά το βαλς του φωτός/ άβολα τα βήματα της αλληλεπίδρασης/ εσύ τρελό…
Σκουπίζω τα μάτια ξυπνάω τον γιο μου τον λούζω με ήλιο τα χέρια του όπως πρέπει το ένα στην παλάμη μου σφιχτά στο άλλο το παγωτό γελάει ένας άλλος γιος…
Η νύχτα της Γάζας είναι σκοτεινή αν εξαιρέσεις τη λάμψη απ' τις ρουκέτες, ήσυχη αν εξαιρέσεις τον ήχο από τις βόμβες, τρομακτική αν εξαιρέσεις την παρηγορία της προσευχής, μαύρη αν…
Συγγνώμη από όλον τον λαό στον Λίβανο Αφιερωμένο στους 600.000 Παλαιστίνιους άνδρες, γυναίκες και παιδιά που έζησαν στον Λίβανο από το 1948 ως το 1983. Δεν ήξερα και κανείς δεν…
Από παιδί, έσβηνα τα καβαφικά κεριά μου φυσώντας ηχηρά και δεν τα μέτραγα. Χρόνια πολλά, σαν μεθυσμένη πεταλούδα, με τράβαγε το φως της γνώσης. Με δαχτυλόδειχναν: -«Να ένας σοφός»! Στα…