Από παιδί, έσβηνα τα καβαφικά κεριά μου φυσώντας ηχηρά και δεν τα μέτραγα. Χρόνια πολλά, σαν μεθυσμένη πεταλούδα, με τράβαγε το φως της γνώσης. Με δαχτυλόδειχναν: -«Να ένας σοφός»! Στα…
[…] Ἔμαθα ἐγκαίρως νὰ κρύβομαι στὶς λέξεις ποὺ τὸ νόημά τους ἧταν ἀσαφὲς καὶ ὁμιχλῶδες. [… ] W. Benjamin Ούτε κι αυτό το τόσο απλό δεν έμαθες, να κρύβεσαι…
Με άλλους πενήντα στο μέλλον ταξιδεύει μ’ ευθύνη άλλου Αυτοδιασπάται στα πίξελ της οθόνης η μοναξιά του Πληκτρολογώντας το χάος ψηλαφούνε τα δάχτυλά του Φεύγει το «τώρα» σπάει η επίγνωσή…
Στον τοίχο γραμμές μολυβένιες να τρέχουν προς τα πάνω μεγαλώνοντας το ύψος. Και τα δάχτυλα των ποδιών να περισσεύουν από το παιδικό κρεβάτι. Αντάλλαξες το φιλί στη μητέρα με σκυφτές…
ΞΥΠΝΗΣΕ Γύρισε από το ταξίδι και ήταν πανευτυχής. Από την απόχη της μνήμης είχε ξεφύγει το όνειρο αλλά της άφησε μία ηρεμία μια έσχατη πληρότητα τέτοια που δεν…
Ανιχνεύτηκαν ρυτιδώσεις χωροχρόνου Μπορώ κι εγώ να σου πω ότι Μακρυά από το σάλιο τ' ουρανού Αιώνες μαθουσαλίζουν τα βουνά Μ' αχαρακτήριστη αντοχή. Λεμόνια πηδούν στην ακύμαντη θάλασσα Την…
ΕΚΕΙΝΗ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΠΛΑΪ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ («…Σε κοίταζα μ’ όλο το φως και το σκοτάδι που έχω», Γ. Σεφέρης) Α! η φωτογραφία εκείνη, στην αμμουδιά των ονείρων της με…
Φτάνω στη χώρα του ανατέλλοντος (παρελθόντος, για κάποιους, για πολλούς) μέλλοντος, σφιχταδράχνοντας, τη βαλίτσα... Οι ταξιδιωτικές ταινίες της αναγράφουν: αόριστος, παρατατικός, παρακείμενος, συντελεσμένος… Παρελθόν... Το χερούλι της, τη μια,…
Πρώτη φορά σ’ ενός νησιού τα χώματα δύο του Νοεμβρίου ξημερώματα βγήκα να δω τον κόσμο και μετάνιωσα τα «ζόρικα» που λεν αμέσως τα ‘νιωσα. Μήνες εννέα πριν την πρώτη…
Θραύσματα Δες! σου είπα κάποτε με στόμφο Δες! Το βλέμμα όμως δεν αρκεί δε φτάνει Το βλέμμα είναι συντριβή Κομμάτια σκόρπια ο κόσμος τώρα Πώς να συνθέσεις πάλι το…
Ένστολοι κι ένοπλοι παρήλασαν. Ο δήμαρχος, πλειοψηφίσας κι επανεκλεγείς, εκφώνησε τον πανηγυρικό της μέρας, με λάθη γλωσσικά κι ασυνταξίες. Επήνεσε την αναβάθμιση της χώρας που βρίσκεται στην πιο σωστή πλευρά…
THE FALL OF HISTORY Πετούν οι μέρες αποδημητικά και μένουν πίσω οι πόλεμοι στους χειμώνες της μνήμης κοκκινίζουν τα δάση απ’ τα πυρά κιτρινίζουν τα φύλλα από τον τρόμο…
