Μένη Πουρνή: ένα ποίημα
ΙΔΙΟΧΕΙΡΟ Οι σκιές της νύχτας μεγάλωναν τον φόβο έδιναν τροφή και νερό στην απύθμενη δεξαμενή της φαντασίας να βλέπουν όσα υπάρχουν και όσα έκρυβαν στα μύχια του πόθου. Κι…
ΙΔΙΟΧΕΙΡΟ Οι σκιές της νύχτας μεγάλωναν τον φόβο έδιναν τροφή και νερό στην απύθμενη δεξαμενή της φαντασίας να βλέπουν όσα υπάρχουν και όσα έκρυβαν στα μύχια του πόθου. Κι…
Ο καλός θεός Γύρισε τα φύλλα του βιβλίου με τη σκέψη του με το μπαστούνι χτύπησε την αλλαγή της ώρας σταμάτησε τη σκιά ενώ ο ήλιος προχωρούσε έκανε τον…
-(Βιβλιοθήκη) Εμπεδοκλής /Αλίκη / Δυτικά της λύπης / Διαλεκτική /Σολάρις /Μικρός Πρίγκιπας / Ελένη / Φαίδρος /Η έλαφος των άστρων / Φιλοκτήτης / Ανάποδα γυρίσαν τα ρολόγια / Η…
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ; Συγκεντρωθήκαμε όλοι εδώ, δηλαδή εγώ κι ο εαυτός μου, τρέμοντας, για ν’ ανοίξουμε της μνήμης τη σπασμένη ομπρέλα. Όχι, βέβαια, πως θα μας σώσει από την…
Σαν τρόμος κυριακάτικος Λιγόστεψε η μέρα και οι χαρές Ακούς σε τόνο πένθιμο εντός και γύρω γύρω Πόσους γλάρους είδες να γελούν Αυτό το καλοκαίρι; Γέρνει ο σκίνος και διψά…
ήπαψε-νε και έφυγα-με το βαρκάκι τράβηξα-με στ' ανοιχτά κύμα πήρε-μας τους μακρυά κι έσβηνα σιγά σιγά με τους συντρόφους δίχως παρηγοριά σβήναμ' ένας ένας έβλεπά-τους σ' ίδια βάρκα μέσα…
Ας αφεθούμε στην ποίηση Ας μας παρασύρει η ροή της στο βάθος των λέξεων Σαν τον Ληθαίο, που αθόρυβα βυθίζει στα νερά του τ’ απομεινάρια της ύλης κάτω απ’ τις…
Τους τοίχους λέρωνε η σκιά μου Ψήλωνε και χαμήλωνε, με την ουρά να σέρνεται Τι ήμουνα Δραπέτευσα Βγήκα στην εξοχή, έφεγγε λίγο- Έρεε ολόγυρα μου ένα παραμύθι Με δίχως τέλος…
Δυο βήματα είσαι μακριά Από τα γραφικά του καλντερίμια. Κι όμως δε λες, δε γράφεις τίποτε γι’ αυτά, Μα κι ούτε βρήκες τον καιρό Εκεί να περπατήσεις …
ΔΙΑΖΕΥΤΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ Έτσι για λίγο σαν ένα λουλούδι μέσα σε τσιμεντένιο κάμπο ή όπως στο μουσείο σαν είδα τη θεά με το σάτυρο που με βασανίζει ακόμη όπως όταν…
........................................................... 2) Οικογενειακό Άλμπουμ (Πολύ έχουν γεράσει οι φωτογραφίες τους Ή έχω πάρει φως εγώ Ή βρίσκομαι Στο σκοτεινό θάλαμο ακόμα Κοιτάζοντας με μάτια ροζ Πότε θ’ αρχίσει το Άλλο…
ΧΑΛΕΠΙΟΣ ΠΕΥΚΗ Ποτέ δεν ζήσαμε χωριστά. Κι όταν πέθανε βρέφος μεγάλωνε μέσα μου σε πένθος μεταξωτό. Κι όταν μεγάλωσε πολύ ξαναπέθανε. Κι ήταν πάλι βρέφος μα είχε άλλο σώμα.…