ΝΑΥΣΙΚΑ ...κι είναι πανώριες όλες όμοια στα κάλλη η κόρη η απάρθενη ξεχώριζε απ᾿ τις βάγιες. ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ -ζ-105 Tαξιδευτές στης θάλασσας το σύθρηνο Κάτω από ουρανό που από…
Πάνω από την έρημο ενοχή ο σκορπιός ζητά το φόρο του βαρύς ο ήλιος απειλεί με πτώση τιμωρία η οργανική ζωή εκεί που κατοικούν τα στοιχεία μόνα τους σε απώτερο…
Διάβαζα πολύ Έγραφα λιγότερο Μιλούσα λίγο Πάντα λιγότερο από όσο έγραφα και διάβαζα Γνώρισα πολλούς Θυμάμαι πια λιγότερους από όσους γνώρισα Αγάπησα λίγους από αυτούς Ερωτεύτηκα ακόμη λιγότερους Περπατάω πολύ…
Μελάνι Νύχτα Κλείνεις το φως και όλα συνεχίζουν να υπάρχουν Ορφανά όπως εσύ στο διπλανό δωμάτιο. Έξω Το σπλαχνικό σκοτάδι Μελάνι νύχτα χύνεται Ωκεανός ενώνοντας Νεκρούς και…
Από της νύχτας το ξέφωτο κρυφοκοιτάμε τη θάλασσα. Σαλεύει ανυποψίαστη σμίγει τον ουρανό πίσω από παραπετάσματα ομίχλης. Δυο φάροι φρουρούν ακοίμητοι τους θάλαμούς της. Στριφογυρίζει αυτοκίνητο σε βρεγμένο δρόμο στην…
μπήκες στο δωμάτιο νευριασμένη κι άρχισες να πετάς απ’ το παράθυρο τα βιβλία μου τα γραπτά μου τα ποίηματά μου τα παιδιά μου ουρλιάζοντας: «ΚΑΘΕ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΓΥΝΑΙΚΑ» κάθε…
Μια μέρα σαν τις άλλες με λίγη συννεφιά απόφαση παίρνει στην κουνελότρυπα να σκύψει μια πόρτα μισανοίγει σώματα συναντά στην άμμο πεταμένα μοιράζει σωσίβια σε άλλη πόρτα πάει σώματα συναντά…
Τα πολυποίκιλα ράφια ασφυκτικά φορτωμένα και η παγωμένη ένταση του πέτρινου δαπέδου, κουβεντιάζουν για 'σένα Τα μεγέθη, τα είδη, τα χρώματα, τα στοιβαγμένα αλουμίνια κοσμούν εσένα Γυαλί ξύλο και πέτρα…
Πάλι κυοφορεί η θάλασσα Άψυχα κορμιά. Τα παίρνει ο άνεμος Απ’ τα σπασμένα της νερά. Μέσα στα γυάλινα σπλάχνα της εντούτοις Κυλάει η βία ήρεμη Σαν την…
Νύχτα που μου έπεσαν όλα τα αστεράκια πάνω στο παρμπρίζ, και είδα το μέλλον από την οθόνη του. Αισιοδοξία, σίγουρη στην αστοχία της, όπως όταν βάζουμε ταχύτητα και σκίζεται το…
Σου μιλώ με τ’ ανάκουστα λόγια με την άμορφη Σου φανερώνομαι ύπαρξη Σε παίρνω μαζί μου στους λησμονημένους Κόσμους από τα μέσα μου νερά βουκαμβίλια του Αιγαίου Σ’ έχω δει…
Α κεφαλαίο Μάλλον ήταν Φεβρουάριος που τον αισθανόμουν σαν Απρίλη, λευκό και αδιαπέραστο, με εσένα να μαζεύεις διάφορα κομμάτια αμπελιών από πέρυσι, ενώ εγώ κοιτάζω μέσα από τα χρυσά…
