Γιώργος Αλεξανδρής: ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ
Τούτες οι μέρες της προσμονής και της προσδοκίας, μέρες του λογισμού, της αίσθησης και της μαρτυρίας, να μην είναι κοινές, μονόχρωμες και δασκαλεμένες. Ο καθένας με τις ανταύγειες και τις σκιές…
Τούτες οι μέρες της προσμονής και της προσδοκίας, μέρες του λογισμού, της αίσθησης και της μαρτυρίας, να μην είναι κοινές, μονόχρωμες και δασκαλεμένες. Ο καθένας με τις ανταύγειες και τις σκιές…
Τι είν’ αυτό που δίνει την αξία στο νόμισμα του έρωτα; Ίσως περίεργο, μα τελικά — όπως σε κάθε νόμισμα — δεν είν’ η ομορφιά του συγκεκριμένου προσώπου. Είναι…
Συνήθιζε τη μεγάλη εβδομάδα να κόβει αυτούς τους ρωμαλέους άσπρους κρίνους τους είχε για νεκρολούλουδα Παχύρευστα υγρά σχεδόν κολλώδη έβγαιναν απ'τον κορμό τους κυλούσαν ίσαμε τα δάχτυλα καθώς τους ξερίζωνε,…
Κάθε φάρος αναβοσβήνει είπες στο δικό του ρυθμό. Θέλω να Σου πω οι ψυχές μας πάλλουν στον ίδιο. Δε μιλώ τα λόγια είναι εύκολα μπαίνουν ανάμεσά μας μας χωρίζουν. …
Κάθε πρωί ακολουθώ ευλαβικά το τυπικό της μέρας Καφέ στο μπρίκι άνοιγμα τα παντζούρια -να διαπιστώσω αν το δελτίο καιρού λέει αλήθεια- τάισμα τα γατιά και ένα έξτρα καλωσόρισμα τον…
Ποια γλάστρα να ποτίσω με το λίγο αίμα μου; Ποιο όνειρο να βυζάξω στα στήθη μου να μη γυρίσει βρικόλακας και σαρκοφάγα ανεμώνη; Σε ποιο έργο να δώσω τη λίγη…
στη γειτονιά που πάλλει η ψυχή του κόσμου Αυτό το Πάσχα σταυρώνεσαι Χριστέ μου σ’ ενός παιδιού το σώμα Ρίξε ένα βλέμμα στη γειτονιά που πάλλει η ψυχή του…
(Μυρσίνη και μυρσίνες) Κ’ εγώ δε θε να κουρφευτώ κι αγνώριστο να μ’ έχου, μα θέλω να φανερωθώ, κι όλοι να με κατέχου. ΒΙΤΣΕΝΤΖΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ, Ερωτόκριτος …
Σήμερα μπήκες στο δωμάτιο φορώντας μια υποκύανη αχλύ, θολή σαν που θαμπώνει καθρέφτης από ανάσες αδιάφανος στους ανυποψίαστους . Σήμερα περπάτησες αγέρωχα κι ανέγγιχτα δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω αν…
Μάταιος κόπος Τον παίδευε εκείνο το ποίημα. Παρά τις αλλεπάλληλες αναγνώσεις αδυνατούσε να ξεκλειδώσει τα βαθύτερα νοήματά του. Κάποια στιγμή απηυδισμένος άνοιξε την εφημερίδα. …
Σου περισσεύουν δάκρυα συμπόνοια όνειρο γυρνάς το κεφάλι στο κακό την πλάτη στο δυσοίωνο ακούραστα ελπίζεις αποκοιμιέσαι με στρωσίδι τα βιβλία η πόρτα σου ορθάνοιχτη Στην αγκαλιά και το φιλί…
ΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΕΤΤΑ ΑΛΛΙΩΣ Στο ρήμα αγαπώ στάθηκες μεγαλόψυχος. Σκαρφάλωνες σε κάθε γραμμή μαζεύοντας ένα ένα τα επίθετα που μου χάριζες. Κι εγώ σε περίμενα στα κόμματα με λαχτάρα…