Κλεονίκη Δρούγκα: ένα ποίημα
"ΚΡΟΥΣΜΑ" ΘΕΤΙΚΟ Σήμερα το απόγευμα στο φαρμακείο της γειτονιάς μπήκε ένας νεαρός είχε σγουρά μαλλιά πιασμένα κοτσίδα στο σώμα του κόχλαζε ζωή η νιότη τον καλόπιανε ο φαρμακοποιός ρώτησε…
"ΚΡΟΥΣΜΑ" ΘΕΤΙΚΟ Σήμερα το απόγευμα στο φαρμακείο της γειτονιάς μπήκε ένας νεαρός είχε σγουρά μαλλιά πιασμένα κοτσίδα στο σώμα του κόχλαζε ζωή η νιότη τον καλόπιανε ο φαρμακοποιός ρώτησε…
ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ ΤΟΥ ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΟΥ Όλο αφαιρώ κάτι φτάνοντας στο μηδέν κι αρχίζω πάλι να προσθέτω σε μια προσπάθεια να τιθασεύσω την ύλη νομίζοντας πως απομακρύνομαι από τα…
ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗ Φούσκωσε μέσα μου πάλι αυτή η ζύμη της απουσίας σου Κι ας πετροβολώ συνέχεια το δέντρο των αναμνήσεων οι καρποί του με κοιτούν άφθαρτοι και με μαστιγώνουν Καμιά…
ΠΡΙΝ ΑΠ' ΤΟ ΠΑΡΟΝ Για το παρελθόν τρέφω βαθύ σεβασμό. Μου προκαλεί ευλάβεια. Ένα ακατανόητο δέος. Στέκει σαν αμετανόητος φάρος. Αποκαλύπτει παλιές αλήθειες.…
Κάποιοι άντρες ποτέ δεν το σκέφτονται. 'Εσύ όμως το σκέφτηκες. Ερχόσουν σε μένα και μου έλεγες πως παραλίγο να μου αγοράσεις λουλούδια, αλλά κάτι είχε πάει στραβά. Το μαγαζί είχε…
Η ΔΕΞΙΩΣΗ Τα είχε όλα φροντίσει. Πρόσεξε και την παραμικρή λεπτομέρεια. ΄Ηθελε φεύγοντας να πούνε: "Ήταν μια τέλεια βραδιά." Το σπίτι μονοκατοικία σε προάστιο. Τα έπιπλα κομψά. Τίποτα περιττό.…
In Memoriam Τσικό Οι ποιητές γράφουν ποιήματα για τον έρωτα τον θάνατο τη ζωή τα μελαγχολικά απογεύματα τον υπέροχο ήλιο τον έρωτα τη μοίρα του ανθρώπου τον Θεό υπάρχει δεν…
ΑΛΟΝΣΟ ΚΙΧΑΝΟ Κι έτσι σιγά σιγά, μέρα τη μέρα, τα λησμόνησε όλα: πρώτους αυτούς που έφυγαν ηττημένοι, τον ποιητή, τον δάσκαλο και τον καιόμενο· έπειτα όσους καταφέραν κι επιστρέψανε…
Πώς από ‘δω; Καλαμιές επιτηρούν, παρατηρούν το σκιερό μου αντίκτυπο απάνω στο σώμα τους. Βρυχώνται, ρωτάνε «πώς από ‘δω;». Δεν βρίσκω τα λόγια να αποκριθώ, κρυφοκοιτάζω μέσα από τη…
ΚΑΡ(Υ)ΔΙΑ ΜΟΥ Στο χλωρό αεράκι Στον ίσκιο σου έρχομαι να κοιμηθώ κι ας λεν πως του θανάτου μοιάζει. Δασκάλισσα της άρθρωσης εγώ η ροδαλή νεκρή απ’ του κορμού σου…
Θυμήθηκα Τον παλιό καιρό θυμήθηκα. Πρόσωπα εξωτικά, εικόνες με χρώματα που ξεπερνούσαν σε ποικιλία και ένταση τις αποχρώσεις του ουράνιου τόξου. Περαστικοί να περιμένουν. Να περιμένω, περαστική…
Απουσίες Κάποιες φορές μου λείπουνε οι άνθρωποι Οι δικοί μου Χτες παραδείγματος χάριν Χτες το πρωί στο παλιό «Ερμείον» Κοντοστάθηκαν οι μνήμες Η μαμά, η θεία κι εγώ μαζί…