Ανδρέας Φουσκαρίνης: ένα ποίημα
Το τρένο Ξεκίνησα και μπήκα σ’ ένα τρένο Είναι, άραγε, το σωστό; Ρώτησα με αγωνία το σταθμάρχη…
Το τρένο Ξεκίνησα και μπήκα σ’ ένα τρένο Είναι, άραγε, το σωστό; Ρώτησα με αγωνία το σταθμάρχη…
Η φωνή της θάλασσας Μετρά η βάρκα τα καλοκαίρια στα κύματα νοσταλγίας κι εγώ τη ζωή φλερτάροντας τη θάλασσα αφήνω τη βάρκα να παρεμβαίνει στο κάδρο η…
ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ Μυρίζει θυμάρι και λιβάνι. Κανένας δεν κλαίει. Σιωπή. Κανένας δεν κινείται. Όλοι μετέωροι ανάμεσα σε ό,τι ζουν και σε ό,τι ελπίζουν. Τα κυπαρίσσια τραγουδάνε τη δύση Τα μνήματα…
Όταν θα πεθάνω Όταν θα πεθάνω, θέλω ένα φιλί. Θέλω μια δροσιά στο μάγουλό μου. Να ’ναι σκαμμένο ή σάμπως να ’ναι ακόμα ένυδρο, από εκείνα που κοπέλες μια…
Τικ τοκ για την ποίηση Πέθανε ο κισσός μας σήμερα μα και πάλι δεν έγινε ποίηση. Πάνω στον ξύλινο καμβά, -σαν ένα ακόμα κουφάρι του Καλοκαιριού - ξερόγλυφε τον…
Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ Λαχταρώντας τη μεγάλη γιορτή, συγύρισα τους ήλιους στα μαλλιά σου, έστρωσα τις αχτίδες στο μέτωπο, ίσιωσα στα μάγουλα το φως. Καθώς πρέπει εμφάνιση για έναν…
ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΑΓΟΡΙ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ Πατέρα μου! Πατέρα! Πού πηγαίνεις τώρα; Ω μη βαδίζεις γρήγορα, σ’ εκλιπαρώ. Μίλα, πατέρα, στο μικρό σου το αγόρι, Μίλα μου, αλλιώς θα κινδυνεύσω…
Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΜΙΑΣ ΚΑΡΕΚΛΑΣ Η κατασκευή μιας καρέκλας είναι το πιο φυσικό και εύκολο πράγμα Μπορείς να περιμένεις το φθινόπωρο να πέσουν όλα τα φύλλα ή μπορείς να…
ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΜΙΑΣ ΑΣΤΡΑΠΗΣ Άσε με μόνο να σε κοιτώ να μου μιλάς κι ας μην ακούω τα φωνήεντα και σύμφωνά σου Μου αρκεί που ο κυματισμός της φωνής …
ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ Σήμερα, φίλε μου, αλλ' όχι όπως τότε, Που, μέσα στη γλύκα του καλοκαιριού, σε…
ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΚΤΗ Όσο πάει και ρηχαίνει το όνειρο. Κολυμπούσες για χρόνια με κινήσεις θριάμβου, απλωτές και περήφανες σε γαλάζια νερά. Όμως, ξάφνου τα χέρια σου τον βυθό χαστουκίζουν.…
Η ΜΑΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ Χίλιες φορές και άλλες εκατό η Παναγιά κι άλλες χίλιες και εκατό φορές κοιμήθηκε σε ξύλινη κλίνη ευρύχωρη ξαπλωμένη οι απόστολοι γύρω με εκφραστικές χειρονομίες…