Παναγιώτα Λάσκαρη: ένα ποίημα
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΤΙ ΚΑΝΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ Του Γιάννη και της Εύης ῎Αγγελος γὰρ Κυρίου καταβὰς ἐξ οὐρανοῦ προσελθὼν ἀπεκύλισε τὸν λίθον ἀπὸ τῆς θύρας καὶ ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦ. ῏Ην δὲ ἡ…
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΤΙ ΚΑΝΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ Του Γιάννη και της Εύης ῎Αγγελος γὰρ Κυρίου καταβὰς ἐξ οὐρανοῦ προσελθὼν ἀπεκύλισε τὸν λίθον ἀπὸ τῆς θύρας καὶ ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦ. ῏Ην δὲ ἡ…
1. Φως ανέσπερο Σε όλα και σε όλους Σκορπά γαλήνη. 2. Ευώδεις θάμνοι Σειόμενοι ανθούντες Αναστάσεως. 3. Χείλη προσμένουν Λαμπρό για ύμνους νεύμα Αναστάσιμους. …
ΠΑΣΧΑ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ Πάντοτε τέτοια εποχή φοράω αθλητικά παπούτσια για να μπορώ εύκολα να τρέχω πίσω απ’ τις μπάντες στα καντούνια. Την «Μάντζαρος» και την «Παλιά» την «Καποδίστριας» τα…
Ο ΑΝΘΟΣ Ο ΠΙΟ ΤΡΥΦΕΡΟΣ Ο ανθός ο πιο τρυφερός δακρύζει για την ομορφιά του Είναι που ξέρει τα πάθη αυτής της γης Είναι που ξέρει ότι αυτός Ο…
ΠΡΟΣΤΙΜΟ Απ' τ' αξημέρωτα στο Δημαρχείο για δουλειές Χωρίς καφέ και τσιγάρο Όπως τότε που έδωσα μάθημα και μετά έτρεξα για υπέρηχο Και τότε χωρίς καφέ και τσιγάρο Όμως…
ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ Λάζαρε τετραήμερε ποῦ ἤσουν; Ήσουν στὰ μαῦρα Τάρταρα, τί εἶδες; Εἶδα φόβους, εἶδα τρόμους, βάσανα καὶ πέτρωσε τὸ γέλιο μου στὰ χείλη φαρμάκι ἐδῶ φαρμάκι και ἐκεῖ κι…
Η ΑΤΕΧΝΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ Δεν σπούδασα την τέχνη των λέξεων και σε εκείνη των αριθμών έμεινα μετεξεταστέα. Συνεχίζω όμως αυτοδίδακτη να πελεκάω ένα-ένα τα γράμματα με το κοπίδι που…
ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ Η ΠΟΛΗ Ευλογημένη η πόλη όπου πρώτη φορά τα…
ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ Οι μνήμες των ανθρώπων που δε γνώρισα συνέχεια πληθαίνουν. Τους πλάθω όπως θέλω: ηδυπαθείς, ανέμελους, χαρούμενους, κεφάτους άλλοτε πάλι δύσθυμους, βαρείς, ανταριασμένους με το ευθύ παράστημα και με…
ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟ ΔΕΙΠΝΟ Παραδοσιακό εορταστικό δείπνο Με όλο τον θίασο επί σκηνής Τέσσερις γενεές Μέσα στο σκοτάδι του ’70 ή του ‘80 Μόνο που δεν το ξέραμε Κρεμασμένοι από μύθους…
ΜΗΝ ΞΕΓΕΛΙΕΣΑΙ Μην ξεγελιέσαι, Τα χιόνια στόλισαν τις βουνοκορφές Μόνο και μόνο για να δεις πόσο απάτητες είναι. Στη ματιά σου μόνο επιτρέπεται να τις ακουμπάει Για να παγώνει…